[abramis brama]

Wat me de jongste dagen enorm opvalt, is het politiek onevenwicht in medialand. De Morgen bijvoorbeeld zit al een paar weken in oorlogsmodus, en trekt nu alle registers open in de hoop met ronkende koppen zoveel mogelijk schade toe te brengen aan de N-VA-campagne.

Op zich zou dat geen probleem zijn, ware het niet er geen tegengewicht bestaat. Enkele kranten (Standaard, de Morgen) stellen zich uitdrukkelijk en openlijk links op, sommige andere kranten bewaren min of meer de neutraliteit (De Tijd slaag daar m.i. het best in) maar ter rechterzijde is er ... jah... het grote vacuüm.
Idem dito in het TV- en Radiolandschap. Het doet zowat pijn aan de ogen om Ivan De Vadder bezig te zien wanneer hij zich uitslooft om N-VA en VB te pakken op details, versprekingen of andere pietluttigheden, terwijl partijen als CD&V, SPA of Groen steevast poeslief behandeld worden en het vooral niet te lastig worden gemaakt.

Over ARCO hebben we bijvoorbeeld nog maar bitter weinig gehoord. Nochtans een debacle dat zich ontplooid heeft in de schoot van een deelnemende partij.

Dat een premier zijn beleid halsstarrig weigert te verdedigen voor 60 % van zijn "onderdanen" tegenover de grootste oppositieleider van zijn bewind, is ongezien. Dat op die laffe ontwijkingsstrategie geen enkele kritische opmerking komt vanuit mediatieke hoek is hemeltergend. Indien Elio de uitdaging aan De Wever had gericht, en die laatste had steevast geweigerd, dan hadden de krantenjongens - met De Morgen en Le Soir op kop - inkt tekort gehad om hun verontwaardiging te uiten. Nu proberen sommige opiniemakers het zelfs te vergoelijken met de drogredenering "we kunnen hier toch niet op Di Rupo stemmen". Maar daar g�*�*t het helemaal niet om. Het gaat erom dat we er wel door worden bestuurd, en onze belangrijkste oppositievertegenwoordiger heeft daarom de plicht de premier aan te spreken op zijn beleid. Er komen trouwens heel veel politici in debatten aan bod waar ik niet op kan stemmen simpelweg omdat ze uit een andere provincie komen. Elio is in die optiek even waardevol voor mij in een debat als Maggie. Ik kan op beiden immers niet stemmen.

Enfin... Het wordt de hoogste tijd dat er een herverkaveling van het medialandschap komt, waarbij het monopolie van links op alle mediakanalen aan gort wordt geslagen. Ik heb soms het gevoel dat we hier in een satelietstaat van Cuba of zo leven.