Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama
De traditionele Vlaamse partijen doen wel alsof ze het niet zien, maar ze beséffen in stilte wel dat de Vlaamse kiezer een ruk naar rechts wil in het beleid.
Ze zijn allemaal hun rechterflank kwijtgeraakt aan N-VA, en zullen die graag terug proberen te winnen.
|
Waarom zouden ze dat willen ? Als er een systeem is dat hen aan de macht houdt, onafhankelijk van de uitslag, waarom zouden ze nog om kiesresultaten geven (zolang ze boven de kiesdrempel blijven) ?
Citaat:
|
Vanuit die optiek kunnen we inderdaad stellen dat de CD&V en PS nu achterover kunnen leunen met de lijzige gedachte "Laat Bartje het nu maar eens bewijzen", maar van zodra Bartje buitengepest is door de kleuterbende zal het ZIJN beurt zijn om achterover te leunen met de gedachte "Laat ze het nu maar eens bewijzen". Electoraal gezien zal hij op dat moment in een gedroomde positie staan om de CD&V en de bLD een nekslag te verkopen in de aanloop naar 2019 (of misschien wel (veel ?) vroeger).
|
Had die nekslag mogelijk geweest, dan was die er nu gekomen, en ik denk dat dat de (mislukte) strategie van N-VA was. Er was geen beter moment, geen grotere dynamiek mogelijk dan nu. Het feit dat dat niet gelukt is, wil zeggen dat de traditionele zuilen sterk genoeg zijn om het minimum syndicale te verdedigen, en men heeft een manier gevonden om op die manier aan de macht te blijven. Geen een van de 3 traditio's koestert nog de ambitie om de grote te zijn: ze willen enkel nog aan de macht blijven. En met het huidige systeem, en het feit dat ze de mokerslag overleefd hebben, wil dat zeggen dat ze met dit systeem voor eeuwig van hun positie aan de macht verzekerd zijn, en dat ze niet groot genoeg kunnen worden om elkaar te verscheuren. Een soort duivelspakt met elkaar dat hen bindt.