[De gemuilkorfde]

Er zitten nogal wat onwaarheden en betwistbare opvattingen in de tekst van De Morgen :

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Behalve dat de manifestatie een beetje voorbarig aangekondigd lijkt - N-VA-leider Bart De Wever is als informateur nog altijd aan zet en niemand sprak al een veto uit...

Het is de typische te vroeg te laat fuik.
Als je op tijd reageert, zegt men dat het voorbarig is, reageer je later dan zegt men dat je je kans verkeken had, je moest maar eerder gereageerd hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Niet toevallig illustreren de initiatiefnemers van de betoging hun Facebookgroep met een afbeelding van de kaart van Vlaanderen, ingekleurd volgens politieke sterkte in elk kanton. Sinds afgelopen zondag kleurt dat kaartje nog homogener Vlaams-radicaal geel. De redenering klinkt dan logisch: een partij die zo sterk ingebed is in het Vlaamse gewest mag bij de regeringsvorming niet aan de kant geschoven worden.

Het is inderdaad niet toevallig, maar in een eerlijk kiessysteem, zoals het Britse had je met die kaart ontegensprekelijk een absolute N-VA meerderheid.
N-VA kon op een paar uur een regering vormen en alleen regeren gedurende 5 jaar.
Ze zouden niet de mogelijkheid hebben eventueel niet uitgevoerde beloftes op andere partijen te schuiven, iets wat bij coalitievormingen in België steeds weer het geval is ("wij wilden wel, maar de coalitiepartners hebben het belet")

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Dat de roep om de grootste Vlaamse partij niet opzij te schuiven nu zo fel opklinkt, is een uitvloeisel van het type campagne dat we de voorbije weken gekend hebben. Die campagne was hard, passioneel en tegensprekelijk (en zo hoort het ook).

Hier heb je een staaltje van demagogie.
De waarheid is dat je 20 jaar lang een andere partij had, die verkiezing na verkiezing won, en iedere keer opzij geschoven werd (VB).
Dat er over die partij veel te zeggen viel, dat geef ik grif toe, maar op een bepaald moment waren zij ook de grootste, en toch werd dat aan de kant geschoven.
De Vlaming stemt ondertussen voor een partij waar geen racisme schandvlek op rust, maar opnieuw zien we dat de partij aan de kant geschoven wordt, deze keer met het excuus dat de anderen walging hebben ervoor, of dat ze bang zijn, of dat er een andere coalitie mogelijk is.
Het is alsof je gaat kaarten, en als je verliest, ben je je geld kwijt.
Als je wint, vindt men terstond een regeltje uit dat een excuus vormt om te zeggen dat je eigenlijk toch niet gewonnen hebt.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Dat heeft ertoe geleid dat van weerszijden ook exclusieven tegen elkaar zijn uitgesproken: N-VA wil zonder de PS, en de PS "niet met deze N-VA".

Hier liegt de redacteur gewoon, N-VA heeft gezegd dat ze liefst zonder de PS willen, maar ze hebben nooit gezegd dat ze in geen geval met de PS zouden regeren.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Dit is nu juist het punt: België heeft geen meerderheidssysteem waarin de grootste partij ook automatisch een meerderheid van de zetels krijgt. Na een heftige 'meerderheidscampagne' zijn we deze week dus weer wakker geworden in een saaie, proportionele democratie.

Dat is inderdaad het punt, België is géén democratie.
Na de verkiezingen kijken de 3 machtspartijen (CD&V, O-VLD en SP.a) of ze onder elkaar kunnen regeren met meerderheid aan Vlaamse kant, liefst met zo weinig mogelijk coalitiepartners.
Lukt dat niet dan kijken ze of ze samen met de Franstaligen toch een meerderheid hebben, zoals bij de regering Di Rupo.
Daar wordt de wil van de kiezer dus opzij geschoven.
Komen ze er dan nog niet, dan zijn ze bereid van er eventueel nog Groen bij te nemen.
De macht op democratische wijze afstaan aan een partij die niet het spelletje van het establishment meespeelt, zoals N-VA gaan ze echter nooit doen.
Dan komen ze af met het verhaaltje van "67% heeft NIET voor de N-VA gestemd".
Men zegt dan dat N-VA eerst 50,1% van de zetels moet halen.
Dat heet dan zogezegd democratie te zijn, nochtans stelt men die voorwaarde voor geen enkele andere partij.
En de laatste keer dat een partij in Kamer en Senaat 50% van de zetels haalde, was in 1950, nu toch al 64 jaar geleden.
Men stelt dus gewoon onmogelijke eisen, kwestie van de indruk te geven dat er naar de kiezer geluisterd wordt, maar feitelijk leven we in een dictatuur met 3 partijen die afgesproken hebben dat zij voor eeuwig en altijd zullen heersen, hoeveel een andere partij ook haalt.
Een bijna onvermijdelijk nadeel van een proportioneel kiesstelsel is dat grote, complexe compromissen tussen meerdere partijen noodzakelijk zijn. Maar ook het meerderheidsstelsel is niet vrij van risico op democratisch deficit. Kijk nog eens naar dat gele lappendeken van Vlaanderen. Als je in elk kanton de zetel aan de grootste partij geeft - het principe van 'first past the post' - zou N-VA met haar 32,6 procent zowat 90 procent van de Vlaamse zetels binnenhalen.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

In een reëel meerderheidssysteem zou de uitslag er wat anders uitzien, omdat dan automatisch grotere allianties met minder partijen ontstaan, maar feit blijft dat de winnaar dispropotioneel bevoordeeld wordt. Zo gaat het overigens in Groot-Brittannië, waar je met dik 30 procent van de kiezers een meerderheid in het parlement kunt halen. Met de ziel van de 60 procent andere Britten wordt geen rekening gehouden.

In Groot-Brittannië heb je ten minste democratie, daar kunnen niet drie kleintjes samenspannen om de grootste van de macht te houden.
En die o zo geroemde compromissen zijn er in werkelijkheid vaak niet.
Ik hoor nu immers zeggen dat N-VA, als ze in de regering wil, het confederalisme eenvoudigweg moet in de ijskast steken, en de index die moet gewoon behouden blijven.
Dat zijn geen compromissen tussen het N-VA standpunt en dat van andere partijen, maar gewoon veto's.
De Belgische compromissen kennen we ondertussen : de ene wilden gemeenschappen, de andere gewesten, dus doen we ze maar alle twee.
Dat kost wel een pak meer geld, maar dat halen we dan uit de Staatsschuld, die naar ongekende hoogtes stijgt.
We schaffen de Senaat een beetje af, en zoeken een paar nepfuncties om dat dure orgaan toch te behouden.
Geen wonder dat er nooit genoeg belastingen kunnen geheven worden om die spilzucht te betalen!

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

idee dat de grootste Vlaamse partij naast de regeringsboot zou kunnen vallen, spoort met de diepe, historische, Vlaams-nationalistische overtuiging dat 'het Belgische systeem' bewust ingezet wordt om Vlaanderen te verknechten. Nu dus ook het kiessysteem. Ook dat krachtige en mobiliserende underdoggevoel stamt uit de romantiek.

Alsof het de eerste keer is dat de kiezer dit gevoel heeft, het is gewoon het herhaaldelijk en systematisch negeren van de grootste partij dat daartoe zorgt.
De Vlaming weet dat als hij niet voor één van de 3 machtspartijen stemt, zijn stem zal genegeerd worden.
Dat wekt frustratie op, want men weet goed genoeg dat 50,1% onhaalbaar is, voor om het even welke partij.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Aan de ene kant staat die straffe 32,6 procent van de N-VA. Een historisch resultaat, als je beseft dat het van 1985 geleden is dat een partij (toen de CVP) in Vlaanderen nog eens boven 30 procent uitkwam.

Tot hier klopt het.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Maar er is ook die andere realiteit van de drie uittredende regeringspartijen die, tegen de felle oppositie in, toch samen licht vooruitgegaan zijn (een samenvatting die het bedenkelijke nieuwe verlies van sp.a maskeert, maar dat is nu de kwestie niet).

Maar hier zegt men dus dat het er niet toe doet, dat N-VA 50,1% van de stemmen moet halen.
En dan vertelt men er niet bij dat dat in 64 jaar niet meer gebeurd is.
Mooi staaltje demagogie.

Oorspronkelijk geplaatst door De Morgen

Kiezen is verliezen. Met dat oude axioma van de democratie zullen we ons op de een of andere manier toch weer moeten leren verzoenen.

In dit onland is het voor de Vlamingen altijd verliezen.
Ofwel verliezen ze in de verkiezingen, ofwel wordt tijdens de onderhandelingen de uitslag gefnuikt.
Ceçi n'est pas une démocratie...