[Mitgard]

men moet arbeid(sethiek) steeds in verband brengen met loon. de arbeid staat nooit op zichzelf. de arbeid op zichzelf is slechts het produceren van lichamelijke activiteit die door de markt als productief dan wel als onproductief wordt beschouwd daar waar de lichaamsactiviteit nooit nul is vermits men dan dood zou zijn. in feite is het leven zelf 'arbeiden'. maar in deze context spreken we over productieve arbeid, dus verloonde arbeid.
laten we een concreet bedrag als 'loon' opwerpen, nl. 1000 euro.

stel, een bandwerker verdient 1000 euro per maand en moet daarvoor 150 uren arbeiden. een topmanager verdient datzelfde bedrag op 3 dagen (waarin hij bv. 21 uren werkt, gesteld dat hij langere dagen maakt als de arbeider).
met andere woorden, de veelverdienende topmanager is voor 1000 euro slechts bereid om 3 dagen oftewel 21 uur te werken, terwijl de arbeider bereid is om hiervoor maar liefst 150 uren te werken.

vanuit deze optiek moet men besluiten dat de grootste luierikken, de grootste parasieten van de maatschappij de veelverdieners zijn. zij brengen relatief weinig toegevoegde waarde (productieve arbeid) bij aan de maatschappij terwijl er in verhouding enorm veel middelen naartoe vloeien.
het gevolg van deze buitensporige toevloed middelen naar enkelen, is uiteraard dat er velen verstoken blijven van deze middelen, dat er zich financiële tekorten voordoen, vermits waarde slechts gecreeërd wordt door productieve arbeid, waarvan zij zoals gezien relatief weinig bijdragen.

het feit dat de veelverdiener zogezegd meer verantwoordelijkheid zou hebben is irrelevant, vermits het gaat om de werkelijke toegevoegde waarde. bovendien kan hij slechts zijn bedrijf draaiende houden dankzij de arbeiders dus hij heeft hen evenzeer nodig als zij hem nodig hebben voor het behoud van hun job.