Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche
Hij stelt alleen dat de islam vaak persoonlijke/individuele ontwikkeling in de weg zit. Ik zou dit persoonlijk doortrekken naar religie in het algemeen en dan klopt het voor een groot deel wel in mijn ogen.
|
Dat komt omdat hij zelf niet veel van spiritualiteit kent. Het is hem vergeven, want het enige dat hij ontmoet heeft aan godsdienstigen waren waarschijnlijk hypocriete dogmatici die het eigen ego vereren i.p.v. God.
Religie gaat juist over het openstaan voor de ander en zelfs voor de Ander. Mensen die vandaag fundamentalistisch gelovig pretenderen te zijn, - en dat zie ik ook b.v. bij jongeren die zich streng-katholiek profileren - doen dat dikwijls gewoon om stoer te doen. Zuivere breinloos-consumerende egotripperij dus. Religie als consumptie-artikel. En zo lopen er veel rond: baard, Afghaanse dresscode, maar ze kennen nog niet eens een soera uit het hoofd. Zij verschillen in niets van hun atheïstische leeftijdsgenoten.
En dan komen we weer bij Deleuze's dichotomie: zie je eerst de mensheid en ga je zo via je continent, je land, enzovoort naar je zelf of zie je alles vanuit je eigen ego? Spiritualiteit voegt een extra dimensie toe: openstaan voor wat de mensheid overstijgt. Maar als je zelfs niet openstaat voor de mensheid, hoe zou je die diepere dimensie dan ooit kunnen beleven?