Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door fonne
Als er genoeg economische groei is zullen ze wel staan aanschuiven. Wat is er trouwens mis met een bijscholing voor 55+ers? Ik school me ook nog elke dag bij en nader ondertussen de zestig.
|
Om werkgelegenheid te creëren moet je een economische groei hebben van minstens 2,8%. In 2013 bedroeg die 0,3%.
Economen schatten een dergelijke groei de komende 15 �* 20 jaar voor volkomen onrealistisch voor West-Europa.
Wat 50 plussers betreft zijn er statistieken.
Tussen 50 en 55 jaar is de kans om terug werk te vinden ongeveer 1,8%.
Voor 55 plussers is die kwasi nul.
U kunt een werkloze 56 jarige opleiden tot bijvoorbeeld vrachtwagenchauffeur. Deze opleiding kost 30.000 Euro voor de schatkist.
De kans dat die werkloze aangenomen wordt is nul. Vandaar dat de VDAB in 1997 beslist heeft om vijftigplussers niet meer te activeren omdat dit weggegooid geld is.
In 2011 heeft men het brugpensioen ontmoedigd en het swt gecreërd onder druk vd werkgevers en de politiek.
Dwz dat deze mensen, hoewel in brugpensioen, beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt en opleidingen.
De resultaten zijn bedroevend.
Er zijn meerdere redenen zoals ouderen zijn minder produktief, meestal duurder, hebben recht op ouderen verlof en loopbaanonderbreking, hebben ouderdomskwalen, concentratieverlies, kunnen de nieuwe technologieën niet meer volgen, ...
De voornaamste reden is echter dat de werkgevers de cultuur missen om oudere werknemers aan te nemen.
2 jaar geleden had ik een respektabele job met een zeer goed inkomen.
Een eigen bureau, e-mailadres, telefoonnummer, ...
Connecties met andere bedrijven en actief in de vakbond. Ik combineerde mijn hoofdberoep met een lucratieve bijbaan en dacht dat ik onmisbaar was.
Vandaag zit ik ziek thuis en eind dit jaar ben ik officieel mijn job kwijt en ga in swt. Daar ik meer dan 38 jaar loopbaan heb ben ik niet meer beschikbaar voor de arbeidsmarkt. Op 1/1/2015 komen er 10.000 werklozen bij in mijn leefomgeving waarvan 95% (veel) jonger dan mezelf. Limburg telt momenteel een werkloosheidsniveau zoals de provincie Luik.
2 jaar geleden dacht ik net zoals jij. Wij gingen in collectief verlof met de garantie op nieuwe modellen en werkzekerheid tot 2020.
Ik heb dit gevierd in Phuket.
Vandaag weet ik dat ik niet onmisbaar ben.
Ik besef nu dat ik mijn leven maar beperkt in handen heb.
Mijn kijk tegen het leven is veranderd net als de vooroordelen die ik vroeger had ten aanzien van bepaalde mensen.
Ik wens U veel succes in uw loopbaan!
Het kan verkeren!