Gelukkiger met of zonder kinderen? Dat hangt er maar net vanaf in wat je geluk vindt.
Tot je 35ste constant tot een kot in de nacht in de kroeg hangen zegt mij niks. Ik ben nu 21 en kan vaak meer genieten van een leuk familiefeestje (met bijhorende krijsende bengels) dan een avond op café tot 3 uur 's nachts.
Natuurlijk ga ik nog wel een paar keer per week weg, je bent tenslotte jong, en drinken en uitgaan is tof. Maar als ik dertigers vaak in het jeugdhuis ofzo zie rondhangen dan denk ik wel eens " Moet jij niet eens iets DOEN met je leven?" ( no offense tegen ieder die zich hier in herkent
)
Er is hier in het dorp ook wel een groepje swingende 40's/50's die van geen enkele fuif of cafeavond weg te denken zijn, maar die hebben al grote kinderen die vaak gezellig mee in datzelfde cafe zitten.
Dus als je ervan houdt om altijd uit te gaan en naar niets om te kijken, dan zal je in kinderen wss niet het geluk vinden, toch niet als ze nog jong zijn. Andere mensen daarentegen vinden hun geluk in andere dingen. Zorgen voor iemand, dingen van jezelf herkennen in een levend wezen dat je hebt voortgebracht, onvoorwaardelijke liefde en genegenheid (meestal toch
).
Bovendien, en dat lijkt me ook een enge gedachte. Als je in de 70 of 80 bent, verdwijnen er mensen om je heen. Je leeftijdsgenoten, vrienden, kennissen. Mensen zonder kinderen komen om den duur alleen te staan. Ze blijven helemaal alleen over, niets achterlatend op deze wereld en niemand die het een hol kan schelen dat jij wat ligt te ademen in je zetel of in het bejaardentehuis.
Kinderen hebben is geen garantie dat er op je oude dag wel om je gegeven wordt.
Maar kinderlozen zijn wel zeker dat het met hen zo zal aflopen.