Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dennis
Gelukkiger met of zonder kinderen? Dat hangt er maar net vanaf in wat je geluk vindt.
Tot je 35ste constant tot een kot in de nacht in de kroeg hangen zegt mij niks. Ik ben nu 21 en kan vaak meer genieten van een leuk familiefeestje (met bijhorende krijsende bengels) dan een avond op café tot 3 uur 's nachts.
Natuurlijk ga ik nog wel een paar keer per week weg, je bent tenslotte jong, en drinken en uitgaan is tof. Maar als ik dertigers vaak in het jeugdhuis ofzo zie rondhangen dan denk ik wel eens " Moet jij niet eens iets DOEN met je leven?" ( no offense tegen ieder die zich hier in herkent  )
Er is hier in het dorp ook wel een groepje swingende 40's/50's die van geen enkele fuif of cafeavond weg te denken zijn, maar die hebben al grote kinderen die vaak gezellig mee in datzelfde cafe zitten.
Dus als je ervan houdt om altijd uit te gaan en naar niets om te kijken, dan zal je in kinderen wss niet het geluk vinden, toch niet als ze nog jong zijn. Andere mensen daarentegen vinden hun geluk in andere dingen. Zorgen voor iemand, dingen van jezelf herkennen in een levend wezen dat je hebt voortgebracht, onvoorwaardelijke liefde en genegenheid (meestal toch ).
Bovendien, en dat lijkt me ook een enge gedachte. Als je in de 70 of 80 bent, verdwijnen er mensen om je heen. Je leeftijdsgenoten, vrienden, kennissen. Mensen zonder kinderen komen om den duur alleen te staan. Ze blijven helemaal alleen over, niets achterlatend op deze wereld en niemand die het een hol kan schelen dat jij wat ligt te ademen in je zetel of in het bejaardentehuis.
Kinderen hebben is geen garantie dat er op je oude dag wel om je gegeven wordt.
Maar kinderlozen zijn wel zeker dat het met hen zo zal aflopen. |
Ik denk dat je het allemaal nog heel romantisch voorstelt
.....In het bejaardentehuis stikt het van de mensen met kinderen....Je kan ze direct herkennen ...het zijn deze die de zondag om 11 uur aan het raam zitten te turen in de hoop dat zoonlief eindelijk nog eens de tijd vind om snel een koffietje te komen slurpen met Oma
.
Zoals veel mensen heb ik de indruk dat je kinderen voornamelijk ziet als de welgekomen stok om op te steunen als je ooit moeilijk te been bent
Dat zou kunnen maar dan moet je er al van uitgaan dat je zelf gezellig oud gaat worden naast de haard met je pijp op wollen pantoffels.Zou kunnen maar meer dan de helft van de mensen sterft alvorens oud te worden.ZE vallen simpelweg dood.
En heel veel oude mensen die ik ken hebben meer aan hun buren een vriend of een nicht dan aan hun eigen kinderen.
Je gaat ook van de veronderstelling uit dat je kinderen bij jou in de buurt zullen blijven wat meer en meer niet meer het geval zal zijn...mensen worden steeds mobieler.
Onze buurvrouw heeft twee zonen.....één woont tegen de Franse grens en de andere in de VS.
Dan spreek ik nog niet van de relatie die je zal hebben met de aan getrouwden ?? Heb maar eens een schoft van een schoonzoon of een heks van een schoondochter....
Er zijn tussen de mensen met kinderen ontelbare mensen heel eenzaam hoor en er zijn mensen zonder kinderen die tot op het einde van hun leven helemaal niet eenzaam zijn.
En dat achterlaten op de wereld ?? Als je dood bent ben je dood hoor al lopen er hier nog honderd van je nakomelingen rond of geen het is me een totaal raadsel wat daar het verschil zou in zijn
???? Als je dan echt iets wil achterlaten....schrijf dan een paar boeken of maak wat schilderijen.....
Maar goed het is aan éénieder om goed af te wegen welke weg je wil bewandelen....Een ding ben ik van overtuigd....Kinderen maken is meer simpel dan geen kinderen maken.....
Ik ken ontzettend veel mensen die heel gelukkig zijn met hun kinderen en zich zeer waarschijnlijk geen leven hadden kunnen inbeelden zonder.
Het is een keuze ....en een keuze waarvan je misschien op één of andere manier altijd een beetje spijt zal van hebben dat je niet de andere optie hebt gekozen welke ze ook mag zijn .