Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Lance
Even een korte schets van mezelf: Ik doe deeltijds werk (25u/week) en verdien gemiddeld 1200euro netto/ maand. Ik woon bij mijn moeder in een sociale huurwoning en geef haar 300 euro per maand voor kost en inwoon. Ik heb mentaal niet de kracht om meer uren te presteren, maar profiteren van het systeem wil ik evenmin. Mijn moeder vindt echter dat ik al jaren op haar parasiteer en wilt me het liefst zo snel mogelijk de deur uit.
Ik zou wel alleen willen gaan wonen, maar het is niet zo simpel als ik me had voorgesteld.
Nochtans, ik heb weinig nood aan comfort, ik koop alles tweedehands en wandelen, fietsen en internet zijn voor mij voldoende ontspanning. Al mijn bezittingen kunnen in drie bananendozen en dat deert me niet. Ik haat verspilling en zelfs als ik geld had zou ik zeer bescheiden willen wonen en leven, met zo weinig mogelijk onderhoud, zoveel mogelijk rust en zo weinig mogelijk afval. Van de verspilzucht in onze huidige Westerse samenleving word ik misselijk. Van het lawaai, de vervuiling, de gejaagdheid in onze steden word ik onrustig.
We kennen allemaal de situatie in België: Kleinschalig wonen op campings mag niet, in een stacaravan of chalet op recreatiegrond kan je geen domicilie plaatsen, mobiel wonen is wettelijk moeilijk te regelen, enz. Samenhuizen is voor mij ook geen optie want ik ben allesbehalve sociaal, ik ben teruggetrokken, geniet van het alleen zijn en dan word je als persoon al snel gestigmatiseerd en verstoten. Ik ben slim genoeg om te beseffen dat iemand als ik een vogel voor de kat is wanneer mijn moeder zou sterven. Wat kan ik doen? Is er hoop voor iemand als ik in deze maatschappij en zijn er misschien mensen zoals ik op dit forum die zich in mij herkennen en me raad kunnen geven?
|
Ik moet even mijn vorige post corrigeren. Met 1200€ per maand valt het inderdaad moeilijk
Nu zeg je wel dat je mentaal niet meer kan presteren. Je zal op de een of andere manier toch van de maatschappij moeten profiteren.
Ik ken iemand die zijn ganse leven misschien hoop en al een paar dagen gewerkt heeft. Hij is nu in de zestig en ik heb hem uit mijn kennissenkring geschrapt omdat ik vernomen heb, en dus niet zoals jij, dat hij vanaf de eerste dag komedie gespeeld heeft en dat een aantal jaren volgehouden heeft. Telkens hem een job werd aangeboden, begon hij (komedie uiteraard) te klagen over stress. In het begin werden hem dan telkens herstellingsdagen toegekend. Hij werd dan een andere job aangeboden .. kortom hij speelde dat spelletje en bleef volhouden
Tegenover elke arts heeft hij koppig volgehouden dat hij stress kreeg, hij veinsde dat hij flauwviel, kortom het volledige pakket ..
Nu meer dan twintig jaar later heeft hij een ruime vergoeding van OCMW en mooie sociale woning enz.. Hij heeft wel even getrouwd geweest, maar die vrouw heeft hem wel met onderling akkoord verlaten.
Je zou toch moeten trachten fulltime te werken, zo moeillijk is dat niet hoor als je een job kan krijgen die je nog graag doet. Want ik blijf erbij dat je toch zo'n € 1500 net per maand zou moeten trachten te verdienen.