Als het gaat om god of geen god, is de volgende stelling wel te overwegen:
- Als god niet bestaat en ik geloof er niet in, is er geen probleem
- Als god wel bestaat en ik geloof er niet in, dan zit ik behoorlijk in de puree
Geen van beide stellingen is bewijsbaar.
Als je dan toch moet kiezen, laat ons dan maar geloven, voor de zekerheid om later niet in de problemen te komen
Ik geloof zelf in het wetenschappelijk denkproces.
Dit wil voor mij zeggen dat ook over dit onderwerp moet worden nagedacht en dit onderwerp dus niet wetenschappelijk - dogmatisch kan worden weggelachen. Men was vroeger overtuigd dat de aarde plat was, later dat de aarde, erna de zon, erna de Melkweg het centrum van het heelal was. Wie weet wat we nog allemaal ontdekken. We moeten immers nog veel vragen beantwoorden:
- onderzoek in de kwantum mechanica heeft aangetoond dat de waarnemer zijn waarneming beïnvloed door de gestelde verwachting, dat lijkt me al vrij "goddelijk" niet?
- We moeten aannemen dat iets uit niets kan ontstaan (oerknal uit het niets), maar dan moet je dit ook kunnen toepassen in het "dagelijkse leven"
OF geloven in oneindigheid: oerknal maakt universum-universum maakt oerknal-oerknal maakt..., ook al vrij moeilijk te bevatten.
- We denken al veel te weten, maar we weten nog steeds niets over "bewustzijn".
Onze kennis is zo beperkt in elk onderwerp van wetenschap en begrip van onszelf dat het uitermate arrogant is rotsvast te geloven NET ALS rotsvast te weerleggen dat "god" bestaat.
Ben je echt religieus aangelegd dan is mijn devies: leg alle dogma's (ook de wetenschappelijke) aan de kant en lees, zoek, studeer en beredeneer. Zoek de kennis waar deze te vinden is, ga om met onzekerheid en waarschijnlijkheid, gebruik wat bewezen is en bouw uw eigen theorie op.