Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing
De verrechtsing en haat tov de "haves" is in de VS niet te wijten aan sossen. Het is een probleem die partijen overstijgt.
Een maatschappij kan twee richtingen uit:
Een maatschappij op basis van de wet van de sterkste, extreem liberalisme
Een maatschappij op basis van familiale samenhorigheid, extreem communisme
Geen van beide systemen is een plezier om in te leven, dus de "waarheid" ligt in het midden.
Het is de eeuwige vraag tussen vrijheid en gelijkheid. Iedereen wil vrijheid, maar vrijheid wil ook zeggen dat men de vrijheid heeft om anderen te "onderdrukken" (financieel, sociaal...) Te veel gelijkheid maakt elke levenslust van mensen kapot, gezien de drang van de meesten onder ons er één is om uit te blinken tussen zijn soortgenoten.
In dit eerste geval krijg je vroeg of laat een situatie dat de sterkste families/individuen het grootste deel van de welvaart cumuleren, wat tot zo'n ongelijkheid stuurt dat de zwakkere geen ambitie meer hebben om in zo'n systeem te werken, gezien de inzet niet langer loont (men blijft arm) Tevens is het zo dat extreme welvaart altijd ten koste is gegaan van anderen (werkgever-werknemer contract) en dus nooit alleen kan worden bereikt: Mensen hebben hier meestal niets op tegen, zolang de verhoudingen "menselijk" blijven. Ontstaan er echter excessen, vervalt elke sympathie. Nu zitten we in zo'n situatie, waarbij 85 individuen 40% van de welvaart op deze planeet bezitten. Als de armsten in zo'n situatie oncomfortabele levensomstandigheden hebben tot honger toe, is dit niet houdbaar (te veel mensen vinden dit onaanvaardbaar en er ontstaat een bodem voor revolutie) Net zoals bij de Franse revolutie en de oktoberrevolutie kan dit leiden tot represailles. (toen de uitroeiing van de aristocratie)
Het is mijn indruk dat dergelijke reset vaak voorgegaan wordt door verharding, extremisme en ten slotte fascisme.
Zo'n liberaal systeem is de beste optie om welvaart voor iedereen te maken, MAAR moet beperkt worden met maximale toegestane kapitalen en inkomens (en deze mogen gerust zeer hoog liggen, maar niet zo hoog dat ze hele BNP's vertegenwoordigen, ze moeten sociaal aanvaardbaar blijven en gelinkt zijn aan de laagste inkomens. (worden de armeren rijker, dan mogen gerust ook de rijkeren rijker worden, dat is veelal sociaal aanvaardbaar)
Komen er geen zo'n beperkingen, dan zal men steeds weer een cirkel maken van oorlog (reset) - opbouw - welvaartcumulatie bij enkelen - oorlog (reset)...
Het communisme, tja, daar hebben we de rise and fall al van gezien... Een paar goede ideeën hierin echter waarin het "loon naar werken" principe: je verdient de waarde van je werk, niet van je diploma. Slecht uitgevoerd in die tijd, maar het bevat wel mogelijkheden. (vb loonbarema's naar functies, met daarbinnen marges voor uitblinkers?)
Zoals de wereld nu evolueert vrees ik dat we terug op weg zijn naar een reset, tenzij men de cirkel breekt door grenzen te stellen.
|
U heeft duidelijke indruk gemaakt op mij.
ik zie dat u nieuwe is op dit fora, blijkbaar een goede aanwinst.
We gaan het soms oneens zijn, maar met wederzijds respect.
Eén zaak ga ik nader bekijken, ik neem aan dat de helft van de wereld ( USA-EU, RUS ) 70 % van de rijkdom heeft.
hoor ik u nu praten over rijkdom verdeling van al onze inwoners naar Afrika toe ?
er lopen blijkbaar nog witte ridders rond anno 2014.
Inderdaad, zelfs de arme mensen in België zijn nog rijk tov van Afrika