Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Schimmelpenninck
Mijn school MEE betalen!
Normaal toch, ik moet toch mee betalen aan de weg naar UW huis, alhoewel ik daar nooit kom...
Als jij een enge ziekte krijgt moet ik toch ook mee betalen voor de dure behandeling?
Dat noemt men solidariteit!
|
Marnik heeft het al gezegd. Maar solidariteit is per definitie vrijwillig.
En nu heb ik er niks tegen om OP VRIJWILLIGE BASIS samen met U een pot aan te leggen voor tegenslagen.
Echter dat heet geen "solidariteit". Dat heet.... een verzekering !
Jij verwart drie totaal verschillende concepten:
1) het verzekeringsprincipe: we beseffen allemaal dat we tegenslag kunnen hebben. Daarom beslissen we, op vrijwillige basis, van samen een pot aan te leggen, en degene die pech heeft, die wordt door die pot geholpen. Je bent vrij om deel te nemen, maar als je niet deelneemt, wordt je uiteraard ook niet geholpen.
2) de ruil. Ik ga voor U een les geven, en gij gaat voor mij een weg bouwen. Ook hier is er sprake van vrijwilligheid. Als de twee dat vrijwillig doen, is er de garantie dat iedereen er beter van wordt. Degene die "uitgezogen" zou worden, zal immers niet mee doen.
3) de solidariteit. Als ik bewogen wordt door het triestige verhaal van een persoon, ga ik die uit vrije beweging helpen. Ik hoop ergens daarmee voldoende sociaal kapitaal aan sympatie op te bouwen opdat iemand bewogen zou worden door mijn verhaal als ik pech heb, en dat die mens mij zal helpen op zijn beurt. Solidariteit heeft iets weg van een verzekering, maar het is geen geschreven contract, en steunt op de vrijwillige "wedermenselijkheid".
Merk op dat de gevallen 1 en 3, het gaat om een TEGENSLAG. Naar school gaan is geen tegenslag, een weg aanleggen ook niet. Dat zal deel uit maken van de "ruil".
Voor mij is solidariteit altijd beperkt tot persoonlijke relaties. Ik kan mij moeilijk indenken solidair te zijn met mensen die ik nooit heb gezien of gekend. Het gaat om mijn persoonlijke kring, en mensen die ik persoonlijk tegen kom.