Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing
Onze economie is grotendeels een zelfsturend systeem, het heeft geen richting, dus "de grootste mond" geeft de richting aan, maar dan vooral in eigen belang en niet noodzakelijk in het belang van de groep (economie als geheel). Als er voldoende eigen belang in één richting drijft, gesteund door elkanders gedrag, krijg je volgens mij idd een degradatie. Ik denk echter dat we deze stelling niet uitsluitend in competentie versus incompetentie mogen zien, maar rekening dienen te houden met groepsgedrag en de theorie rond complexiteit (waar ik novice in ben tot mijn grote spijt). In een complex systeem is niet zozeer het gedrag van een knooppunt (individu of hier organisatie) van belang, maar de interactie die ze met elkaar vertonen. Dit laatste leidt ons naar groepsgedrag. Als in zo'n systeem een bepaalde knoop een gedrag stelt, bestaat al snel de mogelijkheid dat dit gedrag overgenomen wordt door andere knopen, waardoor uiteindelijk het gehele systeem wordt beïnvloed. Vb knoop 1 voert een bedenkelijke transactie uit, maar het brengt heel wat op, de knoop die dit ziet gebeuren, past zijn gedrag aan aan de nieuwe informatie, knoop 3 ziet zowel knoop 2 als 1 acties nemen en reageert analoog... Dit kan men terugleiden tot groepsnormen: één knoop stelt een bepaalde norm (in het vb de bedenkelijke transactie), waarna andere knopen dit overnemen totdat de nieuwe norm een eigen leven gaat leiden. Als het eenmaal zover is (zie het huidige banksysteem), heeft het weinig zin om individuele knopen af te straffen volgens een bovenliggende norm/wet, gezien de eerdere afgegleden norm niet gelinkt is aan een knoop, maar aan het systeem. Men moet dan het systeem gaan aanpassen, wat dus veel ingrijpender is dan wat bv nu gebeurt. Dit is het verschil tussen nieuwe wetten maken en banken hervormen, door bvb deze te splitsen in veilige systeembanken, spaarbanken en beleggingsbanken, waarbij men de hoog-risico banken uit het monetair systeem weert (de invloed op de macro-economie reduceert). Dus als men dan het systeem terug op de rails moet krijgen, moet men die groepsnorm gaan aanpassen, dat moet dan zeer consequent en uniform gebeuren, omdat anders het systeem de nieuwe informatie absorbeert en gewoon rekening houdt met de info, eerder dan zichzelf aan te passen.
|
Dank, het is veel eenvoudiger dan dat maar je repliek geeft wel aan hoe moeilijk we economie maken. De stelling zegt iets heel eenvoudig maar wel zeer fundamenteel.
(1) 'huis, tuin, keukenarbeid' en vrijwilligerswerk komt niet in de economische statistieken
(2) als we elkaar meer spontaan gaan helpen (bv tijdens crisis) dan zakken de economische statistieken (bij uitbreiding van (1))
Ergo
(1) de econoom van dienst denkt dat het slechter omwille van de dalende statistiek
(2) in werkelijkheid gaat het net veel beter omdat economie terug in ere hersteld worden door de co-creatieve samenwerking die tot stand komt
De meerderheidsgedachte is gebaseerd op de economische statistiek die fundamenteel mank is, slechts een minderheid weet dit. De gevolgen zijn dan ook letterlijk desastreus maar toch blijft men halsstarrig de meerderheidsgedachte bekrachtigen, politiek voorop. Dat het systeem moet aangepast worden, volledig mee eens maar ook dat is iets waar slechts een minderheid mee bezig is. Hier faalt democratie op grandioze wijze, bijna onwaarschijnlijk zelfs.