Doornroosje,
Het spijt me: u zit er compleet naast met de rechtspersoonlijkheid van de vakbonden. Uw argument wordt eveneens aangehaald voor het feit dat de weerstandkas in het buitenland mag worden aangehouden. Dit argument was misschien vroeger geldig, voor WO II. Doch het risico dat een regering zomaar op een autoritaire wijze stakingen met alle middelen zou willen breken, is nihil.
Anderzijds zien we, zeker in de socialistische zuil, toch een ganse reeks financiële schandalen in de vakbondswereld met geld van de militanten.. De eis tot voeren van een correcte boekhouding en de neerlegging van een balans kan alleen maar de transparantie verhogen.
De acties van individuen zullen steeds moeten de toetssteen doorstaan van de wetten van dit land. Rakkers als D’Orazio zijn criminelen. De vraag is overigens welke effecten dit soort acties wel hebben naar het beoogde resultaat. We leven niet langer ineen conflictmodel maar in en overlegmodel. Ik heb nog geen enkel positief resultaat gezien van “ we zullen de boel maar plat leggen.”. Goede maar efficiënte communicatie met de media kan een geducht en meestal een beter wapen zijn.
Tot slot nog een woord over Nederland. Er wordt hier zo denigrerend over gedaan, precies of dit daar een sociale woestijn aan het worden is. Het poldermodel was gebaseerd op consensus en heeft enkele belangrijke verschilpunten met het Belgische model opgeleverd.
De staatsschuld ligt onder de 60 % BNP. In België blijft deze haperen rond de 100 %. Dit zijn centen die we nu nog moeten verdienen om de schulden van het verleden af te betalen en die niet kunnen aangewend worden voor een actieve sociale politiek. Om het populair uit te drukken: zolang je moet geld afbetalen voor je auto heb je minder geld voor brandstof. Wanneer de begroting in Nederland een tekort vertoond van 2,8 % dan is dit geen drama. In België moet ze sluitend zijn, want wij moeten ook naar de 60 % BNP, anders vliegen we uit de eurozone.
De werkeloosheidsgraad bedraagt in Nederland 4,8 %. In België is dit 8,6 %. Werkloosheid is vooreerst een sociaal drama voor betrokkenen. Doch het heeft ook financiële gevolgen voor de kas van de Sociale Zekerheid en op de staatsbegroting.
Tenslotte de pensioenen. In Nederland heeft men een zogenaamd kapitalisatiesysteem. En in België een repartitiesysteem. Dit heeft voor effect dat de bijdragen van Nederlandse werkgevers en werknemers gekapitaliseerd werden in pensioenfondsen. Deze gelden zijn een belangrijke spaarpot. In België zijn het de bijdragen van zij die werken die de uitgaven moeten betalen van zij die met pensioen zijn. Hoe minder actief werkenden en hoe meer gepensioneerden, hoe minder dat dit systeem houdbaar is. Als er één is in ons land die dat weet, is dit F. VDB. Doch hij is roepende in de woestijn. Het Zilverfonds is een afkooksel. Maar men krijgt het maar niet gevuld, want men moet weer telkens opnieuw weer nieuwe tekorten gaan aanvullen.
De commotie in Nederland heeft te maken met de arrogantie van de huidige regering. Bovendien gaat het om wegsnoeien van duidelijk bepaalde excessen van het verleden.
Werk, werk, werk. Dit is de uitdaging waarvoor we staan. Ik heb al vroeger een oproep gedaan dat de vakbonden hun denkschema’s zouden flexibeler maken. Het verhaal van “ handen af van verworven rechten , anders maken wij ambras ", dit werkt niet meer. O ja misschien haalt men een succesje op korte termijn. Tot dat de delokalisatie verder gaat. Als men niet oplet wordt VW Vorst het volgende bedrijf dat de kranten haalt. Maar er zijn ook veel KMO’s die reeds vertrokken zijn . Kijk naar de teloorgang van de textielsector…
Wij wensen met zij allen mer werk om ons ekonomisch draagvlak te verbreden. Laat de vakbonden meer doen dan alleen maar de werkeloosheid uit te betalen of op te roepen tot staking.
|