Los van de politieke en fiscale gevolgen, ben ik vooral geïnteresseerd in het sociale aspect. (Of hangt dit alles samen, geen idee...)
Schatten we autonomie en individualisme te hoog in?
Mensen leven steeds langer, terwijl relaties inderdaad een kortere houdbaarheidsdatum hebben.
Citaat:
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Op...-singles.dhtml
Waarom stellen academici en vooral de Wetstraatbewoners zich hier geen vragen bij? Omdat zij geen centen verdienen aan de single? Of zit het hem ook in de hardnekkige vooroordelen die blijven heersen, ondanks al het getoeter over zelfontplooiing en individuele vrijheid? Alleen leven is zielig, zeker als het 'lang' duurt. Een teken van psychisch onevenwicht, egoïsme, falen, onkunde. Een tijdelijk kwaad waar je van af moet en wat je ook zal lukken. Als je maar je best doet. Zoals roken dus. Het wordt niet zo expliciet gezegd maar de beleefde kuchjes, suggestieve vragen en meewarige blikken zijn te makkelijk te decoderen.
|
Wat is jullie mening?