[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Ik heb dat geprobeerd Patrick, maar Erw is bezig me af te schilderen als een fantast.

Wat betreft de insluitingen, da's het resultaat van de gebruikte lasmethode, klassieke beklede electroden.
De bekleding geeft onder de specifieke omstandigheden een kleine hoeveelheid vrije waterstof af, die zonder zuurstof zich moeilijk kan binden met het staal. Het is die ingekapselde waterstof waar het over gaat, moeilijk te detecteren met de gebruikte technologie.
Aan staal gebonden waterstof geeft daarentegenover een duidelijke fout.

Toen het reactorvat nieuw gemaakt was, heeft men elke mm lasnaad geröntgend, en met de technologie van toen, waren er minder defecten te zien dan in de technische specificaties als afkeurpunt genomen waren. Ergo 1 reactorvat dat voldeed aan de eisen.
Dat de meettechnieken veranderd zijn, da's bijna een feit. Anders hadden de reactoren nog steeds in gebruik geweest.
Indien de meettechnieken niet veranderd zijn, en men al die jaren ons niet heeft voorgelogen, dan is de premisse van dit topic verdomd nabij de waarheid.

En wat betreft de testen. Als men beslist de reactoren van Thiange 2 en Doel 3 niet meer in gebruik te nemen, dat men die dan eens aan een extreem grondige en uiteindelijk destructieve testen onderwerpt. Dan weten we in 1 keer wat de broertjes in zowat elke andere generatie 2 PWR reactor gaan doen.

Wil dit zeggen dat de scheurtjes/waterstofinsluitingen, zich enkel in de lassen bevinden ?