Al die kleine volkeren tussen de grote landen Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië hebben binnen de Europese Unie weinig in de pap te brokken als ze niet nauw met elkaar samenwerken. Samen zijn ze echter met 27 miljoen Beneluxers, wat het bevolkingsaantal van een middelgrote EU-staat is. Ze kunnen hun gemeenschappelijke belangen in de Europese Unie en in de wereld dan ook best samen verdedigen in de vorm van een Benelux-federatie. Een Benelux-federatie levert heel wat schaalvoordelen op. België, Nederland en Luxemburg (en dus ook de gewesten Fryslân, Holland, Vlaanderen en Wallonië) zijn elk te klein geworden om hun gemeenschappelijke belangen binnen de EU en de wereld te verdedigen. Ze zijn ook te klein geworden voor dure publieke instellingen zoals een eigen leger en politiemacht, een eigen sociale zekerheid, een eigen ziekteverzekering, een eigen haven- en transportstruktuur, een eigen luchtvaartmaatschappij, enz. Bovendien zijn ze nu al economisch in elkaar geïntegreerd en zitten ze ingeklemd tussen de grote landen Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië. Het Belgische en het Nederlandse leger werken nu al nauw samen om besparingsredenen, ook buiten NAVO-verband. Al die kleine volkeren en streken binnen de Benelux kunnen dan hun gemeenschappelijke belangen binnen de Europese Unie en in de wereld op een betere manier gezamenlijk verdedigen tot voordeel van alle aangeslotenen. Misschien zijn er wel voordelen aan een fraktaalfederalisme van onderuit met als basisstruktuur gemeente-provincie-deelstaat-Benelux-Europa.
Op bestuurlijk vlak moet het een fraktaalfederatie worden met als basisbestuurnivo's gemeente- provincie-deelstaat-Benelux-Europa. Bij fraktaalfederalisme herhaalt de basisstruktuur zich net als bij een fraktaal op een steeds kleinere schaal: de Europese Unie als federatie van lidstaten (waaronder de Benelux), de Benelux als federatie van deelstaten, de deelstaten als federaties van de provincies, en de provincies als federaties van gemeenten. Gemeenten die daar behoefte aan hebben kunnen eventueel een federatie van dorpen en wijken worden.
Ook moet er een taaldemocratie zijn waarbij niet alleen standaardtalen maar ook streek- en minderheidstalen bestaansrecht krijgen. Zo'n meerpolig federalisme naar Duits en Zwitsers model is beter werkbaar dan een bipolair federalisme op zijn Belgisch. Die regio’s/provincies kunnen dan eventueel samensmelten tot een nieuwe deelstaat die een streektaal of verleden gemeenschappelijk hebben, economisch al geïntegreerd zijn, en de huidige staatsgrenzen overschrijden. Een paar mogelijkheden zijn dan bijvoorbeeld:
Fusie van Fryslân met Groningen en Drente en mogelijk Ost/noord-Friesland in deelstaat Friesland.
[font=Arial]Fusie van Noord, Zuid Holland samen met Utrecht in deelstaat Holland.[/font]
[font=Arial]Fusie van Gelderland en Overijssel in deelstaat Gelre.[/font]
[font=Arial]Fusie van Nederlands en Belgisch Limburg in deelstaat Limburg.[/font]
[font=Arial]Fusie van West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, en Zeeland in deelstaat Vlaanderen.[/font]
[font=Arial]Fusie van Noord-Brabant, Antwerpen, Vlaams-Brabant, en Waals-Brabant in deelstaat Brabant.[/font]
[font=Arial]Fusie van het Groothertogdom Luxemburg, Belgisch Luxemburg, en Duitstalig België in deelstaat Luxemburg.[/font]
Elk van deelstaten moet zelf kunnen vastleggen welke standaard-, streek- en minderheidstalen het een statut wil geven zonder bemoeienis van bovenaf.Zo kunnen het Limburgs, Nedersaksisch, Zeeuws/Westvlaams, Luxemburgs, Waals, Picardisch, en nog een hele reeks streektalen binnen de Benelux eenzelfde statut krijgen als dat van het Fries voor regionaal gebruik. Verder kiezen de deelstaten elk een streekoverschrijdende standaardtaal die ook buiten de Benelux wordt gesproken voor doeleinden van onderwijs, wetenschap, techniek, handel, streekoverschrijdende communicatie, enz. In de praktijk zal dit dan Engels, Nederlands, Frans, of Duits zijn.Op het federale Benelux-nivo kan men dan zelfs eventueel het neutrale Esperanto als interne werktaal gebruiken (bijvoorbeeld in het federale parlement). Iedereen praat dan op voet van gelijkheid omdat ze allemaal in een vreemde taal moeten diskussiëren en van gedachten wisselen.
Zo ontstaat binnen de Benelux een acceptatie van Europa voor en door iedereen.
Fryk
[email protected]