Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Raf
Tja, dat moet je er bijnemen als je een hond in huis haalt. Het is inderdaad alles behalve aangenaam om de produkten van hun spijsvertering te moeten opruimen, maar dat hoort er n u eenmaal bij. Wij wisten dat al van bij de eerste Duitse Herder die we in huis haalden en het heeft ons toch niet tegengehouden om er een jaar later nog een tweede bij te nemen. Toen die na twee jaar samen een nest kregen, hebben we zelfs nog één van hun pups bijgehouden (hoewel ze eigenlijk al verkocht was). D�*t is trouwens pas een hoop werk, zo'n nest puppies... Wij hadden er 8 en ik kan je garanderen dat je vaak het gevoel krijgt dat er uit zo'n beestje meer uitkomt dan je er ingestopt hebt. Wij hebben hier dan ook 8 weken tussen de dweilen gezeten en meer drolletjes geraapt dan ons lief was. Maar dat valt allemaal in het niets bij de liefde en de vriendschap die je voelt als je 's avonds thuiskomt en je trouwe viervoeters staan klaar om je uitbundig te begroeten en daar is het 'm uiteindelijk om te doen, nietwaar?
|
Sacha heeft ook een nest gehad, 4 pups, kruising windhond zoals ik al zei en dat was al zoveel werk. Ook wel omdat zij toen al 8 was, en met een keizersnee is bevallen. Toen ze bijkwam had die zoiets van ... dat is niet van mij, wat moet ik daar nu mee
Wij hebben dus 4 pups de eerste week om het uur met minuscule papflesjes moeten bijvoeden. Gelukkig had ik toen 3 weken vakantie en was dat te doen, toen ik later terug ging werken hadden zowat al mijn vrienden een sleutel en hing er een groot beurtrol-bord aan de muur waar zij dan hun 'shift' op invulden om de pups te komen voeden en verschonen. Want ja, de eerste 4 weken moest je dan ook nog met een warm, nat washandje op hun buikjes wrijven (wat normaal de moeder al likkend doet) om hun spijsvertering en darmpjes te stimuleren. Toen ze 3 weken oud waren kreeg je al een heus fonteineffectje bij de 2 reutjes.
Gelukkig heeft Sacha op een gegeven moment wél de opvoedende rol op zich genomen en hen op hun plaats gezet wanneer nodig. Dát is wel veel moeilijker als mens.
't bizarre was dat zij een jaar daarvoor schijnzwanger is geweest en melk produceerde toen ik een siameesje van 5 weken had gevonden. Die heeft zij gezoogd, maar haar eigen pups zoogde ze enkel op bevel van te moeten blijven liggen, wat ze dan ook deed maar ze had niet genoeg melk, zo oud al zijnde.
Ik moet wel zeggen dat ik daar een hele leuke tijd aan heb beleefd en Sara, de pup die ik gehouden heb is bijna als een kind.
Zij ademde niet bij de geboorte en ik heb die toen, op aanwijzing van de dierenarts die Sacha aan 't opereren was, mond op neus gegeven en letterlijk haar eerste adem ingeblazen.
Nu dát schept pas een band