[The Paulus Experience]

Ik heb het wat moeilijk met het concept 'de hel' waar je heen zou gaan indien je je in het leven gedraagt volgens wat beschouwd wordt als zijnde 'het kwade'.

Eerst en vooral kan ik me niet inbeelden dat iemand die 'het kwaad' in zich heeft bekommerd zou zijn dat die niet daar de hemel zou gaan. Bij nader inzien zou dit zelfs een straf kunnen zijn voor zo iemand; naar de hemel gaan. Die zal zich sowieso meer thuis voelen in de hel omgeving.

Ten tweede zie ik niet in waarom uw ziel zwaar zou geteisterd worden in de hel. Als je het werk van 'het kwade' uitgevoerd hebt bij leven ben je eerder een bondgenoot van de duivel dan een tegenstander, niet? Waarom zou de duivel zijn handlangers martelen? Ik zie eerder als beloning nog méér van het kwade. Is dat ten opzichte van andere criminelen dan of ten opzichte van degenen die rijstpap met gouden lepeltjes eten? En wie is dan de crimineel die de andere de duivel mag aandoen?

Ten derde zou de duivel niet meer zijn dan een bondgenoot van God, indien hij aan de wens van God voldoet door de 'slechten' te straffen. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat een echte duivel God dat plezier niet zou gunnen.
Werk de duivel in opdracht van God, of moet ik dit eerder zien als een zieltjeseconomie met twee multinationals die zoveel mogelijk klanten willen? Je gaat je klanten toch niet terroriseren, dan willen ze allemaal bij de andere partij zijn. Dat houdt geen steek. De hel is wel degelijk in concurrentie met de hemel, zo veel is zeker.

Ten vierde is daar nog dat vagevuur dat tot niets leidt. Gelukkig is het geloof in aflaten en dergelijke praktijken sterk verminderd want het heeft toch geen zin. Wat is een dag aflaat voor je ziel waard op de eeuwigheid die nog komen moet? Bovendien is God dusdanig vergevingsgezind dat je geen enkele vrees moet hebben om bij de duivel terecht te komen. Kom je daar wel terecht, zi 1, 2 en 3.

Kan mij iemand haarfijn uitleggen hoe dit ineenzit met duivels en zo?
Mijn ongelovige zelf zou graag weten hoe het nu zit.