Erger dan Dutroux
Mogelijk door de zware straf die Michelle Martin een week tevoren opliep, is Monique Olivier tot inkeer gekomen: de echtgenote van de veroordeelde Michel Fourniret (62) stapt eind juni 2004 naar het gerecht en biecht op dat haar man de ontvoerder, verkrachter en moordenaar is van negen meisjes, onder wie Elisabeth Brichet. Een dag later bekent Fourniret minstens vijf moorden tussen 1987 en 2001. Fourniret zat sinds 2003 in een Belgische cel.
De carrière van Fourniret
Zijn slachtoffers
Gelijkenissen met Dutroux
Elisabeth Brichet
De carrière van Fourniret
Michel Fourniret is nu 62 jaar. In de jaren '80 kwam hij al eens voor het Franse assisenhof, maar hij was snel weer op vrije voeten. Meer dan tien jaar lang kraaide geen haan naar wat de man uitvrat. Tot hij in 2003 tegen de lamp liep: een door hem ontvoerd meisje kon ontsnappen.
• 1984: Boswachter Michel Fourniret leeft met vrouw en kind vrij onopgemerkt in het Franse Clairefontaine tot hij in maart 1984 wordt opgepakt.
• 1987: Fourniret komt voor het Franse assisenhof waar hij op 26 juni 1987 wordt veroordeeld tot 7 jaar cel (een deel met uitstel) voor ernstige zedenfeiten op kinderen en poging tot verkrachting van een volwassen vrouw. Hij bedreigde zijn slachtoffers met een revolver.
• 1989: Op 17 december wordt hij al vrijgelaten, precies drie dagen voor Elisabeth Brichet in het Naamse Saint-Servais niet meer thuiskomt na een bezoek aan een vriendinnetje.
• 1992: Fourniret verhuist naar België. Hij vestigt zich in Sart-Custinne in de provincie Namen en gaat er aan de slag in het gemeentelijke schooltje.
• 1992-2003: Fourniret blijft onopgemerkt wonen in zijn huis in Sart-Custinne. Elf jaar lang gaat hij ongestoord zijn gang, tot precies een jaar geleden: op 26 juni 2003.
• 2003: Fourniret hangt. Op 26 juni 2003 ziet een chauffeur in Mesnil-St-Blaise (Beauraing) hoe een zwart meisje verwoed om hulp zoekt. De 13-jarige
Marie-Asuncion vertelt hoe ze in Ciney is ontvoerd door een man die de weg had gevraagd. Ze is ontsnapt omdat ze haar touwen heeft doorgebeten. Nog geen seconde later zien de chauffeur en het meisje een camionette in hun richting rijden. Daarin zit Fourniret die net ontdekt heeft dat zijn jong slachtoffer ontsnapt is. Hij is op zoek naar het meisje. De alerte chauffeur noteert de nummerplaat van de camionette en dezelfde dag nog wordt Fourniret aangehouden. Fourniret wordt opgepakt voor wat een poging tot ontvoering lijkt.
Tussendoor moet hij ook wapens hebben gestolen, want die zijn na zijn aanhouding in zijn huis ontdekt. Die diefstal is nog onopgehelderd. Fourniret wordt ook meteen gelinkt aan de verdwijning van en moord op Céline Saison (18) en Mananya Thumpong (13). Deze twee Franse meisjes zijn in Frankrijk ontvoerd, maar hun lijken doken op in de Ardennen. In juli 2003 worden het hele huis en de tuin van Fourniret binnenstebuiten gekeerd. Zonder veel resultaat.
Sindsdien zit de man in ons land in de cel.
• 2004: Fourniret wordt door zijn vrouw,
Monique Olivier, beschuldigd van 10 moorden (9 meisjes, onder wie Elisabeth Brichet, en een man die hij beroofd heeft). Fourniret bekent aanvankelijk slechts drie moorden, die zowat 15 jaar geleden gepleegd zouden zijn. Later zijn het er zes, en dan zeven. Men verdenkt hem echter van 12 moorden en betrokkenheid bij liefst 258 misdaden.
In augustus wordt hij onderzocht door psychiaters. Die oordelen dat de man toerekeningsvatbaar is en verantwoordelijk voor zijn daden. Even is er verwarring als zij zijn mentale gesteldheid 'niet gevaarlijk voor de samenleving' noemen, waar zij mee bedoelen dat hij geen mentale stoornissen heeft. Al is hij wel een psychopaat.
top
Zijn slachtoffers
-->Fourniret heeft de moorden bekend op:
• Elisabeth Brichet (12):
Elisabeth verdween in Saint-Servais op 20 december 1989. Het was woensdagnamiddag en ze was bij een vriendinnetje gaan spelen. Alleen al in een straal van 100 meter rond de woning van Elisabeth woonden er 17 veroordeelde pedofielen. Elisabeth werd het slachtoffer van Fournirets beproefde truukje: een meisje aanspreken en naar een dokter vragen, dit keer voor hun "zieke baby": een bede die een vriendelijk meisje niet kan weigeren.
Er waren tal van valse sporen in het onderzoek naar haar verdwijning, zelfs tips over Michel Nihoul. Ze brachten niets op. De analyse van de haartjes in de kelder van Dutroux - die nog altijd bezig is - moet wel nog duidelijkheid brengen.
Marie-Noëlle Bouzet, de moeder van Elisabeth, kreeg borstkanker en gaf de zoektocht op. Ze vertrok om les te geven aan een indianenstam in Canada.
Vader Francis Brichet hertrouwde, kreeg hartproblemen en verhuisde naar de kust. Beiden spanden een procedure aan tegen de Belgische Staat bij het Europees Hof in Straatsburg.
Fourniret heeft de moord bekend. Elisabeth zou tweemaal misbruikt zijn en nog 36 uur geleefd hebben. Haar lijk wordt op 3 juli ontdekt, op zijn aanwijzingen, bij het kasteel van
Sautou.
• Fabienne Leroy (20):
Fabienne werd in augustus 1988 ontvoerd op het parkeerterrein voor een supermarkt in Châlons-sur-Marne (F). Fourniret en zijn vrouw zaten samen met hun baby Sélim (toen nog geen jaar oud) in de auto. Ze maakten het meisje wijs dat de baby ziek was en dringend een dokter nodig had. Of Fabienne niet wou meerijden om de weg te tonen, want ze kenden de streek niet. Haar hulpvaardigheid zou Fabienne de das omdoen.
Volgens de daders werd ze vermoord en begraven op een militair domein in Mourmelon. Fourniret schoot haar dood met een pistool. De vindplaats van het lijk en de doodsoorzaak zouden op die manier het onderzoek dirigeren in de richting van een militair.
• Jeanne-Marie Desrameult (19):
Op 18 maart 1989 stapte het meisje, dat eigenlijk in het departement Pas-de-Calais woont, van de trein in Charleville-Mézières waar Fourniret toevallig passeerde.
Jeanne-Marie wordt achter het kasteel dat Fourniret toen bezat, gevonden op aanwijzingen van Fourniret.
• Natacha Danais (13):
Ook Natacha werd eind november 1990 door Fourniret en zijn vrouw ontvoerd en vermoord. Uitzonderlijk voor zijn doen opereerde Fourniret ver van huis, in de streek van de Loire, in Rezé. Het echtpaar had er behoorlijk de smoor in, want ze hadden net een oproep gekregen van de rechtbank. Natacha werd in de witte camionette getrokken, wat gezien werd door haar zusje. Samen met hun moeder waren ze naar de supermarkt gegaan en mama had Natacha naar huis gestuurd om er haar vergeten geldbeugel te gaan halen. Het duivelsechtpaar stak het kind dood en liet het lijk achter in de duinen in Brem-sur-Mer.
• Isabelle Laville (17):
Isabelle verdween op 11 december 1987. Het meisje ging na schooltijd naar huis in Saint-Georges-sur-Baulche (F). Monique Olivier heeft bekend dat zij en haar man de tiener ontvoerd hebben. Twee maanden nadat Fournier in 1987 was vrijgelaten, had hij Monique opgemerkt langs de weg. Hij veinsde autopech en liet zijn vrouw het meisje met een smoesje naar de auto lokken. Waar Fourniret klaarstond met een jerrycan, om haar te misleiden.
Onwaarschijnlijk genoeg werd het dossier rond die verdwijning al een maand later afgesloten. De ouders probeerden hemel en aarde te verzetten om toch iéts te doen. Uiteindelijk werd haar verdwijning toegeschreven aan een andere seriemoordenaar, Emile Louis (68), een buschauffeur uit de Yonne die veroordeeld werd voor zeven verdwijningen van meisjes.
Fourniret zou bekend hebben het lichaam in een put hebben gegooid van een transformator, die niet meer in gebruik was. Waar dat dan is, is nog niet bekend.
• Mananya Thumpong (13)
Mananya zou op 5 mei 2001 een video gaan huren in een videotheek in het Franse Sedan. Fourniret kende die streek bijzonder goed want Donchery, waar hij tien jaar eerder een kasteel had, en Ville-sur-Lumes, waar zijn zus woonde, zijn slechts enkele minuten rijden van Sedan. Fourniret hield zijn prooi wekenlang in de gaten, hij genoot ervan haar gangen na te gaan. Uiteindelijk sloeg hij toe. Er waren geen getuigen van Mananya’s verdwijning.
Tot een wandelaar op zaterdag 2 maart 2002 in een bosje in het Belgisch-Luxemburgse Paliseul een lijk vond, zwaar verminkt door dieren. Dankzij de kleren kon het meisje worden geïdentificeerd. Het parket van Neufchâteau zette zich op de zaak. Mananya was gewurgd.
Van bij het begin heeft de Belgische justitie de Franse collega’s bij de zaak betrokken. De onderzoeksrechter was er immers van overtuigd dat het meisje vermoedelijk door een Fransman was vermoord en over de grens gedumpt.
Fourniret werd, na de bekentenissen van zijn vrouw, meteen verdacht van deze moord niet, maar bekende pas na enkele dagen.
• Céline Saison (18):
De moord op Mananya toonde grote gelijkenissen met die op de Franse Céline Saison.
Deze studente keerde half mei 2000 na school niet naar haar huis in Charleville-Mézière terug. Zoekacties leverden niets op. Tot Franse champignonplukkers haar toegetakeld lichaam ontdekten in de bossen van het Belgische Sugny, die grenzen aan het bos van het Domaine de Sautou, maar dan aan de Belgische kant. Weer een zaak voor het parket van Neufchâteau. Ook Céline was gewurgd.
Onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte probeerde een spoor te vinden, maar dat strandde. Ook bij deze moord ontkent Fourniret enkele dagen. Over deze verdwijning is dan nog heel weinig bekend.
• Farida Hellegouarch:
Fourniret deelde, toen hij gevangen zat voor verkrachtingen, zijn cel met een ex-lid van de extreem-linkse terreurgroep Action Directe, Pierre Hellegouarch. Hij verklapte Fourniret de schuilplaats van de kas van de groepering. Of hij die met zijn vrouw, Farida, zou willen ophalen. Fourniret vermoordde echter de vrouw om zich de hele buit toe te eigenen. Met het geld zou hij zijn kasteel in Satou gerestaureerd hebben.
Aanvankelijk deed het verhaal de ronde dat hij in opdracht van Hellegouarch diens vrouw vermoord zou hebben en er een beloning voor gekregen had.
• De onbekende chauffeur:
Volgens Monique Olivier heeft haar man een onbekende handelsreiziger omgebracht op een parkeerterrein langs de A6-autoweg in Frankrijk. Fourniret en de onbekende zouden woorden hebben gehad over geld.
Fourniret wordt ook verdacht van de moord op onderstaande meisjes, maar ontkent vooralsnog:
• Au-pair (16): meisje uit Brussel, dat als au-pair in het gezin Fourniret gewerkt zou hebben. Zou begraven zijn in de buurt van Dinant. Fourniret ontkent over de hele lijn. Toch zegt Monique Olivier dat haar man de onbekende au-pair heeft vermoord.
• Estelle Mouzin (9):
Estelle verdween op 9 januari 2003 in de buurt van het huis van haar moeder in Guermantes, bij Parijs.
Driehonderd gezinnen moesten een vragenlijst invullen, zelfs in België werden affiches uitgehangen.
In september was de verdwijning van Estelle de basis van een van de grootste acties ooit in Franrijk: meer dan 450 agenten lichtten 70 pedofielen van hun bed.
Had Fourniret nog in Frankrijk gewoond, hij was er wellicht bij geweest. Maar hij zat in België, samen met zijn vrouw en zijn nu 17-jarige zoon.
Fourniret ontkent ook deze verdwijning. Het lichaam van Estelle is nooit gevonden.
Voorts is ook de Nederlandse politie geïnteresseerd. Zij zoekt al jaren naar de ontvoerder van de Limburgse kinderen:
• Tanja Groen (18):
Dit meisje uit Schagen (Friesland) studeerde in Maastricht toen ze er op 31 augustus 1993 verdween.
• Nicky Verstappen (11):
Hij verdween op 10 augustus 1998 op een zomerkamp bij Heerlen. Een dag later werd hij 1,5 km verder dood teruggevonden.
top
Gelijkenissen en verschillen met Dutroux
Gelijkenissen
Volgens gerechtspsychiater
Hans Hellebuyck zijn de gelijkenissen tussen Dutroux en Fourniret niet verwonderlijk: beiden hebben het profiel van een psychopaat.
Op basis van de elementen die hij kent, kan Hellebuyck maar één ding vaststellen: "Fourniret noch Dutroux zijn typische kinderverkrachters. Het zijn psychopaten. De meeste kinderverkrachters zijn niet van dat type, sommigen wel. Het gaat, om wat wij noemen, pedofielen met psychopathische trekken."
Die trekken bepalen ook de manier waarop de daders met hun omgeving omgaan. Net daarom lijken hun profielen op elkaar. Dat Fourniret vrijwel rimpelloos en onopgemerkt kon leven tot zijn 42ste, de leeftijd waarop hij in Frankrijk werd opgepakt, bewijst niet dat hij daarvoor niets heeft gedaan.
"Mensen met psychopathische trekken beginnen hun misdaden niet als ze 42 jaar zijn, maar veel vroeger. Ze zijn echter sluw, ze doen dingen die net op het randje zijn, zijn uitermate berekend en daardoor blijven ze vaak uit de handen van justitie."
Verschillen
De vergelijking tussen Michel Fourniret en Marc Dutroux gaat op minstens één punt niet op volgens Hellebuyck: Dutroux ontvoerde de meisjes en hield ze lange tijd vast, Fourniret was ongeduldiger.
Ook anders dan bij de zaak-Dutroux is de blijkbaar lauwe reactie van het publiek: ten tijde van Dutroux laaiden de emoties veel hoger op. Volgens advocaat
Jef Vermassen is dat logisch: "Bij Dutroux draaide het om de ontvoering van onschuldige kinderen uit middenklasse-gezinnen. Geen onbelangrijk detail want daarmee kan de grote meerderheid van de mensen zich perfect identificeren. Heel jonge kinderen stierven een gruwelijke hongerdood, wat bij iedereen walging en medeleven teweeg bracht. In de zaak Dutroux leefde van bij het begin bij een deel van de bevolking de veronderstelling dat hij leverancier was van kinderen aan een netwerk van hooggeplaatsten. Dat deed de agressie en de verontwaardiging nog groeien. Die dimensie ontbreekt hier ook."
"Met de bevrijding van Sabine en Laetitia uit de kelder van Dutroux kreeg de gruwel ook een concreet gezicht mee. Levende slachtoffers hebben een enorme impact op de publieke opinie. Als advocaat van de dader kan je dan al de boeken dicht doen."
Psychologe
Vera Hoorens denkt dat de mensen na maandenlange berichtgeving over het proces Dutroux dit soort zaken echt moe zijn. Bovendien draait het nu om verdwijningen van jaren geleden. Voor de meeste mensen voelt dit ook niet aan als een grote zaak. Toen Dutroux werd ontmaskerd, stonden verdwijningen van kinderen volop in de actualiteit. Bovendien had je toen verschillende ouders die er alles aan deden om de belangstelling rond de vermiste kinderen levend te houden. De ouders van Elisabeth Brichet zijn fysiek altijd minder aanwezig geweest in de media. Voor de meeste Vlamingen is dit een ver van mijn bed-show. Het actieterrein van Fourniret bevond zich ook niet in Vlaanderen, in tegenstelling tot Dutroux die tot in West-Vlaanderen rondtoerde om meisjes te zoeken. Iedereen besefte dat het zijn kind had kunnen zijn."
top
http://<b><font color="#637574">Elis...het</font></b>
Bijna vijftien jaar heeft het onderzoek naar de verdwijning van Elisabeth Brichet geduurd. Verschillende pistes zijn onderzocht. Meerdere malen was er sprake van een ‘doorbraak’ en evenveel keer draaide het op een sisser uit. Een overzicht.
Mei 1992
Een Franse toeriste vindt op een hotelkamer in Hongkong een wazige foto opgerold in een lederen riem. Later blijkt het om een reclamefoto te gaan, zoals die in nieuw aangekochte portefeuilles steken. Het meisje op de foto is de dochter van de fotograaf.
April 1993
Christian Van Geloven, een pedofiel uit Eindhoven die in het Zuid-Franse Perpignan zit opgesloten, wordt aan de tand gevoeld. Getuigen hebben hem ten tijde van de verdwijning van Elisabeth in ons land gesignaleerd.
September 1996
Speurders onderzoeken een mogelijk verband met de zaak- Dutroux. Elisabeth zou één van de slachtoffertjes zijn die begraven liggen op een verlaten mijnterrein in Jumet.
November 1996
De Spaanse politie herkent Elisabeth op de Canarische eilanden. Een marginale familie zou het meisje in het prostitutiemilieu hebben ingezet. Elisabeths moeder trekt naar Tenerife.
Het bewuste meisje is met haar familie intussen verhuisd naar Zuid-Frankrijk. De familie wordt getraceerd, maar het meisje is niet Elisabeth.
Februari 1997
Jean-Paul Houdmont, een Franse cineast,
verongelukt op weg naar het justitiepaleis in Namen. Hij was van plan ‘belangrijke verklaringen’ af te leggen.
De vriendin van Houdmont, Monique C., wordt opgepakt, maar later weer vrijgelaten bij gebrek aan bewijzen.
Juli 1997
Een koppel uit Lier merkt in het gastenboek van pension Glendalough House in het Noord-Ierse Ricess onder de notitie ‘Lovely Place’ uit 1994 de handtekeningen van Simonne Taminiau, Bruxelles en Elisabeth Brichet, Namur. Maar de handtekening is van de tachtigjarige Elisabeth Buchet.
Oktober 1998
Speurders halen vruchteloos de videotheek, het huis, de tuin,de septische put en de waterput overhoop van Daniel D. in Belgrade.
Daniel D. verhuurde pornocassettes en sadomasochistische films.
Maart 1999
Een gedetineerde verklaart dat een pedofiel hem in 1997 zei dat Elisabeth Brichet begraven ligt in de oude koolmijn Le Peychon in het Henegouwse Couillet. De speurtocht blijft zonder resultaat.
Februari 2000
De gevangen pedofiel Arpi Jacoby beweert aanwijzingen te hebben dat Jean-Paul Houdmont betrokken was bij de verdwijning van Brichet. De nieuwe elementen leiden tot niets.
November 2000
De Brit William Paulson, in augustus 1998 in België aangehouden omdat hij kinderporno verspreidde via het internet, wordt ondervraagd.
De moeder van Elisabeth meende haar dochtertje op één van de foto’s te herkennen.
top