Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door C2C
Geen fictief voorbeeld. Hoe zit dat bij u?
-Mijn ouders, beiden baby-boomers die pas op pensioen zijn, hebben op z'n minst 1 miljoen euro op de bank, en 2 buitenverblijven (één aan zee, en één in de Gironde). Royaal betaald door de staat, en daarbovenop rentenierend, gaan ze voortdurend op reis, op restaurant en op recreatie.
-Wij daarentegen, mijn broer en zussen, hebben bijna niks. Wij knokken keihard, maar job-hoppen, huren te duur, en krijgen enkele dagen per jaar verlof. Op het eind van onze maand blijft er bijna niks over. Nochtans zijn wij allemaal universitairen en er loopt zelfs een doctor tussen.
|
Dat hoor ik dus ook van mijn kinderen: van Universitairen die werken en niet rondkomen, terwijl zijzelf nog maandelijks geld opzij kunnen zetten om te sparen. Het verbaast hen wel niet, ze zien hoe 'ruim' velen van hen leven.
Mijn kinderen ergeren zich aan de staking. O.a. omdat ze hun taak op het werk graag op tijd zouden af hebben. En de stakers hen dat verhinderen. Omdat ze bezuinigingen noodzakelijk vinden met het oog op hun toekomst. Omdat ze goed weten hoe luxueus wij hier in België leven in verhouding met veel van hun buitenlandse collega's.....