[Boadicea]

Als gelovig persoon, niet moslim en niet kerkelijk, voel ik me in onze Westerse maatschappij dikwijls onbegrepen. Ik word versleten als geestesziek, door mensen, die net als ik geen antwoord hebben op bepaalde vragen. Alleen ben ik zo iemand die er niet van uitgaat dat omdat de wetenschap nog niet alles kan verklaren, dat bepaalde dingen niet bestaan.

Daarom begrijp ik IS op sommige punten. Onze maatschappij is vijandig tegenover gelovigen en moslims zijn mensen die hun geloof nog graag openbaar beleven.

Ik kan daar nog begrip voor opbrengen, maar IS is het uit de hand gelopen tegenoffensief, als je het mij vraag.

Geen enkel zinnig mens, gelovig of niet, zal oproepen om anderen te doden. In mijn ogen toch. Ik mag me vergissen, maar word blijkbaar ook mee gerekend als geestesziek, omdat bepaalde mensen dat in geloof zien.

Wel, ik ben echt niet iemand die oproept tot geweld en ook met mijn handen in het haar zit, als ik zie wat IS doet. Dat is er in mijn ogen regelrecht over. Ik vind dat dit compleet fout is, maar ook begrijpelijk, als ik zie hoe sommige Westerlingen tegenover geloof staan.

Voor mij is geloof een filosofie en ik word er al voor aangevallen. Ik kan op die manier enkel begrip opbrengen voor moslims, maar niet voor terreur.

Alleen wordt alles over dezelfde kam geschoren, door atheïsten. Ik heb mijn manier van denken en geloven, maar als je echt wil leven volgens een manier om jezelf en anderen niet te schaden, kom je onrechtstreeks wel erg dicht bij de 10 geboden.

Dat zijn dingen die ik in mijn leven met scha en schande heb moeten ondervinden. Maar dan besef ik dat mijn begrip als gelovig persoon voor anderen in het Westen, behalve in de katholieke kerk en in de islam, niet voor de hand liggend is.

Ik voel me als gelovig persoon dikwijls onbegrepen en in het nauw gedreven en krijg het gevoel dat ik meer moeite doe om een atheïst te begrijpen dan omgekeerd en dan begin ik de grond van IS ergens wel te begrijpen, al kan ik hun gruwel ook niet vatten.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. IS zijn de kruisvaarders die nu tegen het Westen keren. Dat is mijn conclusie en ik denk dat we enkele grenzen van menselijk denken en begrip in functie van respect zullen moeten verleggen, om het probleem aan te pakken.

Ik snap dat IS ons wil aanvallen. Ik snap ook dat wij het willen uitroeien. Ik zie hier twee groepen, oost en west, tegen elkaar. Het laatste wat ik wil, is dat de gruwel en het bloedvergieten verder gaan.

Onze waarden en normen botsen, maar ik wil er geen waarde-oordeel in leggen. Ik snap hen, maar ze passen, net als de katholieke kerk niet toe waar ze voor staan, of selectief.

Ik snap waarom ze onze vrouwen als hoeren aanzien. Ik snap enkel niet waarom ze verkrachtingen toelaten. Dat is ook tegen het geloof. Net als de pedo-priesters, zijn ze een uit de context gerukt geheel.

Ik steun dus IS zeker niet, maar geloof niet dat bloed met bloed de juiste oplossing is. Ik zie enkel een berg doden langs beide kanten op deze manier groeien en geen levenden meer om een zinnige oplossing te vinden.

Wie me gek wil verklaren en wil afschieten, mag dat. Ik lig er niet van wakker, maar de moeders die kinderen in deze strijd verliezen, misschien wel. Ik wil dat het bloedvergieten stopt, langs alle kanten en geloof niet dat we dat kunnen door verder te moorden of het te verantwoorden, van welke kant en met welk argument dan ook.