Citaat:
Een uur arbeid in ons land kost nog altijd 16 procent meer dan bij onze buren. Concreter: een Belgische arbeider moet een zesde beter, harder en slimmer werken dan een Nederlandse, Franse of Duitse collega. Het is dat, of uit de markt worden geduwd. In die zin is de maakindustrie nog altijd in gevaar.
Het goede nieuws is dat de trend langzaam keert. Voor het tweede kwartaal op rij verkleint de loonkloof met onze buurlanden, zegt Eurostat. En ook de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven, stelt vast dat de kloof verkleint. Dat heeft te maken met Duitsland, waar de lonen sterker zijn beginnen te stijgen dan in ons land. Maar ere wie ere toekomt: het heeft ook te maken met het beleid van de regering-Di Rupo. Die besliste dat de lonen niet sneller mochten stijgen dan de inflatie en de afgesproken loonsverhogingen. Het ABVV en het ACV betoogden tegen die loonblokkering, ook al betoogden ze zo tegen een maatregel die jobs bevordert.
|
Zoals ik schreef is de verlaging van de loonkost in Belgique te danken aan de blokkering van de lonen,
maar desalniettemin bedraagt de loonkloof met de ons omringende landen nog steeds 16%.
Ford is weg, en alle andere grote bedrijven in de auto industrie zijn al langer weg. Geen wonder dat graaf Davignon vreest voor het Sabena-substituut. Meer bepaald voor het verdwijnen van de Belgische vlag die op 11.000 meter hoogte moest en zou blijven wapperen.
De vakbonden proberen al maandenlang maatregelen te voorkomen die het mogelijk maken om de loonkost op een min of meer gelijkaardig niveau te brengen als in de ons omringende landen. En daar zullen ze nog mee doorgaan tot ze deze regering op de knieën hebben. Ze willen Di Rupo terug. Die kan er beter voor zorgen dat het geen "business as usual" is, maar dat het koet kaat met Belgique. Ja toch?
Ik wens jullie veel succes in dat opzet.
En dat méén ik uit de grond van mijn hart.