- 9/11 in NYC en de aanslag op het pentagon
- Boston in de V.S.
- de Londense metro en bus (07/07)
- Londens openbaar vervoer opnieuw (24/07 - aanslag mislukt)
- Sharm el Sheikh
- de treinen te Madrid (11/03)
- metro te Moskou
- moord op Van Gogh
- moord op Fortuyn
- treinen te Keulen (aanslag mislukt)
- Bangkok
- Thailand
- Mumbai
- 25/12/2009: vliegtuigbom (Amsterdam - Detroit) , aanslag mislukt
- metro Moskou
- aanslag in Luik Place st Lambert
- het parlement in Canada
- de aanrijdingen van groepen mensen in Frankrijk tot 2x toe waarbij Allah Akbar geroepen werd
En wie herinnert er zich niet het branden van zowat alle Europese en Zuid-Oost-Aziatische grootsteden na de publicatie van enkele cartoons uit Denemarken???
Nachtenlang kon de politie de boel niet bedaren, duizenden auto's gingen in vlammen op. Nog steeds zijn er in Frankrijk bv elke nacht auto's die tot as worden heleid.
Hier hebben we het enkel over aanslagen op westerse doelwitten, binnen het westen zelf of binnen een samenleving die verondersteld wordt seculier en sterk georganiseerd te zijn waarin het geweldmonopolie bij een niet gecorrumpeerd staatsbestel ligt, m.n. politie en leger.
Hoe denken Moslims hierover? Volgens een enquête van GvA zo:
Citaat:
Zestien procent van de jongens vindt moslimterrorisme aanvaardbaar. Een ruime meerderheid van de moslimjongeren in het Antwerpse wijst het religieus extremisme echter af. Dat blijkt uit een enquête die in de Gazet van Antwerpen verscheen.
Volgens de enquête vindt tien procent van de jonge moslims terrorisme aanvaardbaar. Bij de jongens stijgt dat percentage naar 16 procent. Ook vindt één op tien jongeren het aanvaardbaar dat een imam in de moskee haat predikt. Een kwart van hen heeft dat een imam al horen doen. Anderzijds keuren meer dan acht op tien jongeren het religieus extremisme af en vinden evenveel jongeren dat groepen als Sharia4Belgium hen een slechte naam bezorgen.
|
http://www.hln.be/hln/nl/1275/Islam/...aardbaar.dhtml
Ik dacht dat de dogmatische slaap van sommige bewegingen nooit zou stoppen, dat men voor eeuwig zand in de ogen van de bevolking zou strooien, dat men alles zou blijven bedekken met onze christelijk geïnspireerde veel te grote mantel der liefde en onze waarden als vrijheid en autonomie. Iedere aanslag leek weggewoven te worden met een lach, een knipoog, een vredevol gebaar. Steeds werd er geroepen hoe we moesten voorkomen dat we Moslims gingen stigmatiseren en hoe zij het slachtoffer waren van de ongein van hun extremistische broeders.
Toch lijkt er nu iets veranderd. Met ontsteltenis en de grootste goedkeuring stel ik vast dat er bij heelder groepen mensen iets geknapt is. Mensen staan op, verenigen zich, ze gaan verdorie zelfs de straten op, een stille mars, een stil protest, samenkomsten en wakes worden georganiseerd ... Men begraaft en gedenkt niet enkel zijn dierbare overledenen, 12 mensen die te veel gestorven zijn (en vanaf vandaag 13), 12 mensen die al zo vaak gestorven zijn, maar hier heeft men een gevoelige snaar geraakt: men begraaft en treurt ook bij het sterfbed van de vrije meningsuiting die ons zo dierbaar heeft en onze samenleving maakte tot wat ze geworden is. Men beseft dat de angst kan en zal prediken en heersen, en wij weldra het zwijgen opgelegd kunnen worden. Dat kan zomaar. Wanneer op een doordeweekse dag in januari, de makers van de pers worden uitgemoord. Niet omdat ze rechts zijn, niet omdat ze links zijn, niet omdat ze racistisch zijn, maar wel omdat ze een tekening maakten, durfden lachen met een godsdienst die door velen radicaal wordt aanbeden.
Ik ben zeer blij dat de schellen van de ogen gevallen zijn!
Maar nieuws over aanslagen tegen moskeeën stemt me tevens ongerust.
Hoe moet dit nu verder?