Bij het aanhoren van de klaagzangen der Vlaamsnationalisten zouden artsen wel eens volgende diagnoses kunnen stellen:
tunnelzicht (wat betreft transferten)
Separatisten zijn gefixeerd op één soort geldelijke transfert, nl. die van Noord naar Zuid, terwijl er in de meeste maatschappijen voortdurend geld verhuist op alle mogelijke manieren (geld moet rollen)
Lees Hugo De Ridder's "Het laatste transfert" en laat u dul maken tegenover de ouderlingen die gniffelend Luxemburgse onbelaste coupons knippen terwijl hun kinderen door OCMW verplicht worden bij te springen om het rusthuis te bekostigen. (transfert jong-oud)
Word woest op je kroost, dat een kleine twintig jaar als ware parasieten je geld opslokt en verteert aan huisvesting, kleding, verwarming, voedsel, drank, studie, vervoer, ontspanning.................. (transfert oud-jong)
Woont u in een industriëel minder ontwikkeld Vlaams gebied? Begin dan maar uw kas op te fretten, want eens Vlaanderen zelfstandig, dan kan het jarenlange anti-solidariteitsgevoel niet meer op de Walen gericht worden, en dan wordt het tijd om binnen Vlaanderen zelf eens na te gaan of bepaalde regio's niet met grotere happen van het gemeenschapsgeld op de loop gaan. (transferten binnen Vlaanderen)
Verdient u royaal uw boterham? Brute pecht! In een afgesplitst Vlaanderen zijn er namelijk evengoed als in geheel België steuntrekkers, zieken, werklozen, werkonbekwamen, werkonwilligen, gepensioneerden, bruggepensioneerden, en een heel contingent beroepsgroepen waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze een vorm van profitariaat zijn, en voor dit (weliswaar Vlaamse) legioen zal men stevig in je beurs blijven graaien. (transferten werkenden-niet werkenden)
Remedie:klik op deze link:
http://www.hansanders.nl/
en lees de verzamelde teksten van Superstaaf®
paranoia
Vele Vlaamsnationalisten hebben het gevoel of er een Waal in hun koelkast huist. Een Waal die niet werkt (zoals zij zelf vaak) of die ondanks dezelfde job, zich om de twee jaar een luxueuze personenauto boven hola aanschaft.
Remedie:
bekijk de loonbriefjes van Walen, werkloos of in dezelfde sector tewerkgesteld en zing driemaal daags met luide stem de Brabançonne.
minderwaardigheidscomplex
De meeste klachten die het vaakst op de grievenlijst van de Vlaamsnationalisten figureren, zijn meestal terug te brengen tot wat ik hier vaak noem het kruideniersargument, het geldzakargument. Wanneer dit doordringt en in de vlaamse apothekersgeest een knagend gevoel van schuld omwille van het tentoongespreide egoïsme de kop opsteekt, willen ze als schaamlapje wel eens het taalargument oprakelen.
Er was een tijd dat Nederlandstaligen wel eens ten onrechte een portie Frans moesten slikken tot hun terechte ongenoegen. Nu echter kan in gans Vlaanderen iedereen in zijn eigen taal terecht. Brussel mag ook niet echt een probleem heten. Het is geen Vlaamse stad meer,daar de Vlamingen ze dankzij hun knullige onderhandelingsstijl de facto als een derde gewest lieten fungeren, en daar de meeste Vlaamse bewoners een villaatje prefereerden buiten de hoofdstad. En indien de klagers van het VlaamsBlok het bij het rechte eind hebben, dan kunnen zelfs onze Waalse vrienden binnenkort niet echt meer terecht in de taal van Marianne. Enige elementaire kennis van het Arabisch zal de relaties met de huidige Brusselaars fel versoepelen.
Remedie:
leer eens een taaltje bij en probeer hoe dan ook overal eerst eens in het Nederlands. Je zal versteld staan hoe b.v. op de Zuidmarkt, de meest exotische types aardig in het Nederlands jou te woord kunnen staan.
jaloeziegevoelens
We hebben hier in België een koningshuis.
Niet echt een instelling van nut, maar wel een leuke vorm van folklore of cultuur.
De kostprijs ervan ('t wil lukken dat het weer om de centjes gaat) is vele Vlamingen een doorn in het oog. Elke eurocent telt voor hen uiteraard, en elke munt die niet in twee gebeten kan worden alvorens ze aan de (buitenlandse) banken toe te vertrouwen, brandt hen als een afgerukt spooklidmaat in de duitenklievershersens.
Hierbij verliezen de Vlaamsnationalisten uit het oog dat het merendeel van die centjes vlot terugvloeit naar de niet-adelijke gemeenschap: onderhoudspersoneel, bedienden, traiteurs, drankleveranciers, bewakingspersoneel, om dan nog niet te spreken van de glossy-papers die er een fikse stuiver aan verdienen.
Remedie:
Tweedaagse meditatie-sessie met als mantra:"Cultuur mag kosten (x10.000)"
Bedenk dat andere cultuurvormen die je niet interesseren ook met je belastinggeld gesponsord worden (voetbal-vinkenzetting-kleurenwhist) en woon ook eens een prinselijk huwelijk bij irl of op tv.
Kom gerust met andere klachten eens aankloppen, Superstaaf® zal u met plezier helpen.