En De Morgen vindt dat goed.
Tsipras die flink rammelt aan de kettingen van de consensus, dat kan deze EU goed gebruiken
Het is niet het fraaiste gezicht dat we de voorbije weken te zien hebben gekregen van de Europese democratie. De gedachte dat in Griekenland een radicaal-linkse partij de verkiezingen zou kunnen gaan winnen, inspireert Europese leiders, van Angela Merkel tot Jean-Claude Juncker, tot intimidatie van de Griekse kiezers. Die stoute Grieken zouden uit de eurogroep gegooid worden als ze zich niet blijven voegen naar het dictaat van Berlijn - sorry, Brussel.
De manier waarop de nieuw-linkse beweging annex partij Syriza wordt weggezet als een bende gevaarlijke extremisten is van een groteske intellectuele oneerlijkheid; de dreigementen met repressailles zijn een vrije democratie onwaardig. Jazeker, Syriza is het niet eens met het opgelegde besparingsbeleid. Mag het? Mag nog opgemerkt worden dat het enige effect van de draconische besparingen een in Europa na oorlogstijd ongeziene collectieve verarming is geweest? Mag gezegd worden dat het enige perspectief dat de trojka van Europese Commissie, Europese Bank en IMF de Grieken te bieden heeft nog meer verarming is?
De Grieken zijn dat redelijk massaal beu aan het worden. Dat is niet alleen hun recht, misschien hebben ze nog gelijk ook. De eenzijdige focus op sanering, tot bloedens toe, wijst niet op goed bestuur, wel op een morele wellust om medeburgers eens flink te straffen.
Het alternatief dat Syriza voorstelt, is ook helemaal niet zo krankzinnig. Centraal in hun voorstellen staat de vraag om uitstel van betaling en een herschikking van de megaschuld van Griekenland. Dat is in dergelijke gevallen een courante praktijk, ondersteund door economen van alle gezindtes. Het probleem is niet het alternatieve plan van Syriza, maar wel dat alleen een radicaal linkse partij in een uithoek van Europa nog de moed heeft dat plan te verdedigen.
Een grote verdienste van de tegenstem van Syriza is immers juist dat ze een tegenstem durft zijn. In een Europese democratie in de versmachtende greep van een liberale en budgettair orthodoxe consensus is dat winst. Ook wie niet enthousiast is over de ongegeneerd linkse keuzes van Syriza zou dat tegengeluid moeten accepteren als een zegen en een zege voor de democratie.
Morgen, zondag, weten we of de Grieken kiezen zoals de peilingen voorspellen. Van ons mag het. Denk eens aan een Europese raad van regeringsleiders waar straks ook Alexis Tsipras namens Griekenland binnenwandelt, om eens flink te rammelen aan de kettingen van de consensus. Het zou een zuurstofstoot zijn die deze EU goed kan gebruiken.
http://www.demorgen.be/opinie/tsipra...iken-a2193555/