[circe]

"en kijk naar mij als ik tegen jou spreek".... was voor ons de meest normale zaak. Een leerling die naar zijn voeten kreeg, keek de meester in zijn aangezicht als die zijn preek afstak. Nadien buig je het hoofd en bol je het af.

Blijkbaar mag dat nu niet meer? Onze nieuwe medebelgen moeten helemaal niet naar de meester kijken als ze een reprimande krijgen (�*ls ze er een krijgen, maar dat terzijde - leerde ik in Terzake over de moslimleraars als rolmodellen ). Want in hùn cultuur is het "beleefd" om tijdens die reprimande de stenen van de speelplaats te tellen blijkbaar. Vraag is dan hoe mijn dochter moet handelen als ze van een moslimleraar een reprimande krijgt? MOET ze dan stenen tellen of mag ze eventueel nog de vlaamse manieren hebben om hem in het gezicht te kijken als hij spreekt.

Geven of krijgen we nog de uitgestoken (ongewapende) hand aan elkaar als teken van vriendschap en vertrouwen? Of moeten WIJ die de uitgestoken hand geweigerd krijgen daar vooral maar niks van maken, want in hùn cultuur is dat beleefd. Mogen we nog wel op straat naar elkaar kijken? of moeten wij (als vrouw alvast) leren de blik naar de grond te houden omdat we anders "vragen om genomen te worden"?

Kortom, manieren zijn bepaalde rituelen die door de ganse bevolking worden gedragen maar in de multiculturele heilsmaatschappij bestaan die dus niet meer? Moet de Japanse immigrant (die zich op korte tijd integreert) dan toch blijven knipmessen ipv zich aan te passen? en hoe moeten we daar dan beleefd op antwoorden? ook knipmessen, of een hand uitsteken op gevaar af dat de japanse immigrant zich heeft bekeerd en geen hand wil hebben, of ook �* l'islamite blik naar beneden, buigen en kop tegen kei terechtkomen?

Wat doe je als je moslims te gast krijgt? mag je nog klaarmaken wat jij beslist of moet je je aanpassen aan hun eetgewoontes? en vice versa, kan je dan van hen eisen dat zij zich aanpassen aan onze eetgewoontes en ons een lekker koteletjes presenteren als wij bij hen komen eten (of moeten we bijster gelukkig zijn om daar enkel Marokkaans eten te krijgen?)
Ik hoor de laatste tijd ook dikwijls mensen uit een gemengd gezin aan mij zeer duidelijk maken hoe "gastvrij" ze wel zijn: iedereen mag bij ons mee aan tafel komen. So? Hier is het alvast onbeleefd om onaangekondigd rond etenstijd bij iemand binnen te vallen, maar doe je dan toch, dan is het hier toch ook altijd de beleefdheidsnorm geweest om netjes te vragen of iemand "al gegeten" heeft? Wat denken die woestijnnomaden toch? Het is niet omdat we hier niet (meer) uit de grote stamppot samen stoemp scheppen, dat wij het als hoogstaand cultureel moeten vinden dat zij samen uit de grote schaal hun couscous nemen (mannen apart en eerst natuurlijk, zo gastvrij zijn ze dan ook weer niet).

Terwijl ik vroeger dacht dat de nieuwkomers zich zouden aanpassen aan onze gebruiken heb ik ondertussen begrepen dat dit een zeer racistische instelling is geweest. Niet alleen moet ik de grote stamppot terug op tafel zetten waar iedereen zijn lepel in kan steken, maar bovendien moet ik het eten met de handen ook nog eens de hemel inprijzen en me afvragen waarom wij toch dat bestek hebben uitgevonden!

Ik denk niet dat de stichters van Eurabia zich daarover hebben gebogen.