[circe]

Misschien toch even iets lezen, alvorens met een schapenkop achter de policor aan te lopen:

Door: Shalom Hatikva – Vertaling: E.J. Bron)

In veel grote en kleine kranten kun je lezen hoe rechts-radicaal en buitenlandervijandig de deelnemers aan alle PEGIDA-demonstraties in Duitsland zijn. We worden niet alleen in de geprinte media bovendien nog nazi´s genoemd, ook de televisie doet hierin in niets onder. Politici oordelen over heel normale mensen, over burgers die hun ogen niet sluiten voor de toestanden in Duitsland. Terwijl nauwelijks een van de journalisten ons persoonlijk kent of de moeite neemt ons en onze opvattingen te leren kennen om zodoende een realistisch beeld te krijgen.

Deze vooroordelen wil ik graag het hoofd bieden en iets vertellen over het leven van een heel normale PEGIDA-deelneemster:

Alleen al mijn geboorte verhinderde dat ik ooit een nazi zou kunnen worden, want ik werd destijds in een joods ziekenhuis geboren. Dat ik een fatsoenlijk mens werd, die zich een heel leven lang voor Israël inzet, daarvoor zorgden mijn joodse grootouders. Aan de hand van hun verhalen kon ik leren hoe vreselijk de nazi-heerschappij voor alle joodse mensen was. Ze vertelden me echter ook van andere mensen in verschillende landen binnen en buiten Europa, die mijn voorouders tijdens de heerschappij van Hitler een veilig thuis in hun familie gaven. Met een van deze echtparen had ik tot hun dood nog een intensieve briefwisseling, later nog met hun geadopteerde zoon – die overigens zelf oorspronkelijk uit een ander land afkomstig was dan zijn adoptieouders.

Wie zo opgroeit, kan met de beste wil van de wereld geen vreemdelingenhater worden of zijn. Ik ben de bescherming biedende landen en vooral de concrete families heel dankbaar.

Ik ben echter niet bij deze dankbaarheid blijven staan:

Wij waren als familie niet alleen een thuis voor onze eigen kinderen, we hadden steeds opnieuw pleegkinderen, o.a. kinderen uit Rusland en Nederland. Bovendien hadden we altijd veel scholieren thuis i.v.m. uitwisselingsprogramma´s. Deze jongens en meisjes kwamen o.a. uit Litouwen, Hongarije, Australië, China en Thailand. We hadden meerdere keren gasten uit allerlei landen. Zo hadden we de wereld in ons huis gehaald en mochten we kennismaken met de meest uiteenlopende culturen, levenswijzen en politieke en religieuze opvattingen. Ook een van onze eigen kinderen heeft als uitwisselingsstudent een jaar lang ons Duitsland in een liefdevolle familie in een heel ander land vertegenwoordigd en daar de levenswijzen van het gastland leren waarderen. Maar geen van deze jonge mensen heeft ooit op grond van hun religie bijvoorbeeld aanspraak gemaakt op privileges. Bij ons heeft iedereen dezelfde rechten en plichten, onafhankelijk van hun religieuze of territoriale afkomst.

Ook geven we steeds opnieuw een tijdelijk huis aan hulpbehoevende mensen, o.a. mocht een jonge man uit Syrië enkele weken van zijn leven met ons delen.

Mijn petekind woont in een van de Baltische landen, onze schoonzoon komt uit een Oost-Europees land. Ook onze vrienden komen uit verschillende landen en onze Jezus was Arameeër. En ik ben er trots op om bij de PEGIDA-demonstraties de vlag van Israël te mogen dragen.

Bron:
http://journalistenwatch.com
Auteur: Shalom Hatikva

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)