[ViveLaBelgique]

Vooreerst is de Kaaimantaks tot stand gekomen tijdens Elio Di Rupo I. Door de verplichting buitenlandse levenverzekeringen en constructies ( trusts) aan te geven en het schrappen van van "georganiseerd karakter" uit de wetteksten die "ernstige fraude beschrijven". Deze wetswijziging heeft tot rechtstreeks gevolg gehad dat Febelfin zich omgevormd heeft van een feitelijke vereniging tot een vzw met rechtspersoonlijkheid om deze onduidelijkheid van deze wetgeving juridisch te kunnen aanvechten. Banken zien hun interne compliance overbelast omdat zelfs een PayPal overschrijving op de rekening van hun cliënten onderzocht dient te worden door hun interne anti-witwascel.

Charles Michel I geeft een verdere uitwerking aan deze kaaimantaks.

John Crombez is wel hypocriet om te insinueren dat fiscale advocaten meegeschreven hebben aan de nieuwe wetten. Dat was onder Elio Di Rupo I ook zo. Denk maar aan Michel Maus die op zijn kabinet heeft gewerkt.

Als John Crombez de moeite had getroost om het commissierapport van Elke Sleurs over de aanpak van fiscale fraude had gelezen had hij geweten dat het vermoeden van onschuld een mensenrecht is. Dit is ook de reden waarom de fiscus aangiftes die vallen onder de kaaimantaxatie niet kan gebruiken voor extra fiscale controles. Als hij overlegt had met zijn ex-kabinet medewerker Michel Maus had hij dit ook kunnen weten.