[Bovenbuur]

Wikipedia weet meer.

Grofweg komt het neer op het volgende: het grootste deel van alles is vacuum, als je maar precies genoeg kijkt. Moleculen bestaan uit atomen die elkaar met krachtvelden op een vaste afstand vasthouden. Zowel de deeltjes van elkaar aftrekken als ze naar elkaar toe duwen kost energie, daarom is de toestand stabiel. Atomen bestaan dan weer uit een kern met een elektronenwolk, die elkaar ook niet aanraken maar met krachten op een bepaalde afstand van elkaar gehouden worden. De kernen bestaan vervolgens weer uit kleinere deeltjes enzovoorts. In principe is er dus zat ruimte voor kleine deeltjes om dwars door jou heen te schieten. Veel deeltjes zullen op een gegeven moment ergens worden afgebogen en alsnog op een van de eerder genoemde kleine deeltjes in materie botsen, of opgevangen worden door een van die krachtvelden, maar sommige deeltjes hebben eigenschappen waardoor ze zich daar weinig van aan hoeven te trekken. Maar gezien materie geen compleet vacuüm is zal zelfs het minst vatbare deeltje uiteindelijk ergens tegenaan botsen, dus als je maar een groot genoeg vat vol bijvoorbeeld water gebruikt kan je wel degelijk hier en daar een neutrino tegenhouden en de botsing bestuderen. En dat is een neutrino detector. Die werken, dus neutrino's of iets wat ervoor aangezien kan worden bestaan. Wikipedia weet er nog een stuk meer over.