Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Tavek
Als iedereen zijn centen en postjes krijgt, gaat er niks gebeuren. Van zodra ze zetels verliezen in een kiezing kan het wel eens interessant worden. De VU als goed voorbeeld nemende.
|
Het is natuurlijk altijd koffiedik kijken... maar ik geloof niet in dat scenario.
Kijk eens goed wie daar altijd mee afkomt : steevast blokkers, en het al bij al kleine kliekje van vendeldolle kaakslagflaminganten.
Die blokkers geloven werkelijk dat de desintegratie van hun partij een 'accident de parcours' is, dat 'hun' kiezers hun stem voorwaardelijk gegeven hebben aan n-va ter realisatie van artikel 1.
Dat is natuurlijk onzin van de ergste soort. Er bestaan geen (of nauwlijks) vaste kiezers, mensen evolueren en hun prioriteiten verschuiven.
Ooit zei BDW dat hij rechts vlaams een proper gezicht wou geven via zijn partij. Volgens mij slaagde hij daar met brio in.
Mensen zijn uitgekeken op dat gebral over mocro's van het blok, die keren heus niet meer terug.
Mijn inschatting is dat BDW in een tweede punt met brio bezig is om te slagen. Met name, een partij die vroeger als belangrijkste doelstelling en als onderling cement tussen de leden het streven naar onafhankelijkheid had doen evolueren naar een brede volkspartij waar veel meer belangen te verdedigen zijn en zijn niet langer een one issue party zijn.
Alle tekenen zijn daarvoor aanwezig : in september had je het DS interview met Bracke met zijn bocht. Er is een massale shift gekomen richting socio-economische thema's, ze bouwden een studiedienst uit die nog groter is dan die van de kaloten, ze haalden manager-types binnen om hun lijsten te bevolken (van overtveldt, descheemaeker ), de banden met VOKA zijn omnipresent, dan is er een kiescampagne gekomen die eigenlijk extreem afweek van hun eigen congrestoestanden over confederalisme. De campagne was opnieuw vooral socio-economisch gericht, de kiezer smaakte dat,
dus het publiek was en is daar klaar voor. Dat laatste is iets dat de kaakslagflaminganten hier zo graag negeren of onder de mat vegen.
N-VA haalde 30% op hoofdzakelijk thema's rond goed bestuur, economische verandering, verbetering, en NIET op vendelzwaaierij in korte broek of gemijmer over de vlaamse republiek.
Op dat moment moet BDW geweten hebben dat hij probleemloos zijn troepen zou kunnen doen instemmen met het laatste bedrijf in dit theaterstuk : een dikke 'ja' om in te stappen in een regering zonder communautaire programma en dus een stilstand op dat vlak.
Heeft er een revolte geweest ? Neen.
Schreeuwden zij moord en brand ? Neen.
Kwam er een VU scenario ? Neen.
Maakten zij BDW af zoals vroeger met Schiltz is gedaan ? Neen.
Spreekt er eigenlijk iemand hem publiek aan op die keuze ? Neen.
Verdedigen de militanten hem integendeel om zijn keuze ? een dikke JA !
Meten is weten. De eerste peiling gaf 27% aan N-VA, wat nog steeds een monsterscore is en nauwlijks een verlies gaf. Wellicht lag dat aan de nogal ongelukkige start die jambon en francken namen + de toch wel extreme taal die de partij hanteerde richting de vakbonden. Dat kan tegen de volgend peiling terug anders liggen.
Wie nu nog altijd niet beseft dat de shift weg van de secessie (onder verkapte terminologie van confederalisme) abrupt is genomen en ze een totaal andere marsrichting ingegaan zijn is ofwel blind en doof, ofwel gewoon dom, ofwel een gelovige. En die laatste categorie is uiteraard hopeloos.
Laat de 'gelovigen' maar in hun waanbeeld dat omwille van de communautaire valies die op zolder staat en blijft staan er een afkalving van 10% zal komen. De ontgoocheling zal des te groter zijn.