Bron
Citaat:
Termont vertrouwt er naar eigen zeggen dan ook op dat de sp.a in de oppositie kan groeien tot 20 procent.
En het kan nog hoger, aldus de Gentse burgervader: "Voor een links blok moet 30 procent echt een fluitje van een cent zijn. Met dat resultaat word je in 2019 waarschijnlijk de grootste, want de N-VA is over zijn top heen. En kies je zelf met wie je nadien regeert. Ik hoop dat onze nieuwe voorzitter grondig werk zal maken van zo'n rood-groen front."
|
Ik kan me voorstellen dat iemand die nu voor een andere partij koos dan Sp.a en Groen! zich desondanks wel kan vinden in een aantal programmapunten van deze partijen. Maar dat deze punten uiteindelijk niet doorslaggevend genoeg waren om voor één van deze beide partijen te kiezen.
Maar waarom zou het dan ineens zo interessant worden voor die kiezer om zijn vorige keuze te vergeten en vervolgens toch voor zo'n kartel te kiezen? Zo complementair zijn Sp.a en Groen! niet van elkaar.
Integendeel, het samenvoegen van de programmapunten tot één geheel zou een aantal kiezers net kunnen weerhouden om voor zo'n kartel te kiezen omdat ze het absoluut niet eens zijn over een programmapunt van één van beide partijen.
En wat met de coalitievorming?
Zouden de liberalen en CD&V zich wel goed voelen in dergelijke coalitie?
Misschien drijft zo'n kartel, ondanks een eventueel succes, CD&V, OVLD en N-VA net dichter bij elkaar.