[Spitting Image]

Dank aan Cyrano voor zijn gedegen verheldering.

Over Leo Vindevogel:

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verliet de socialistische burgemeester van Ronse zijn post en aanvaardde Vindevogel het burgemeesterschap. Hij zou van 1941 tot 1945, tijdens de bezetting, burgemeester van de stad blijven. Hij benoemde vooral Duitsgezinde functionarissen. Hij liet de Duitse bezetter geloven dat hij met hen samenwerkte, bijvoorbeeld bij het opmaken van lijsten voor een verplichte burgerwacht (nadat hijzelf aan een moordaanslag ontsnapt was) of bij het versturen van uitnodigingen voor de arbeidsdienst in Duitsland.

Na de oorlog vluchtte Vindevogel niet, omdat hij vond dat hij eerbaar gehandeld had. De krijgsraad veroordeelde hem echter tot levenslange hechtenis; in beroep kreeg hij de doodstraf. Zijn genadeverzoek werd niet ingewilligd en op 25 september 1945 werd hij geëxecuteerd. Vindevogel, die ook parlementslid was, is de enige Belgische volksvertegenwoordiger die na de bevrijding effectief ter dood is gebracht.

Over de schuldvraag aangaande Leo Vindevogel:

Over Vindevogels "collaboratie met de Duitse bezetter" heersen nog steeds vragen. In Vlaams-nationalistische kringen gelooft men dat hij niet te ver is gegaan in zijn samenwerking met de bezetter. Zijn verdediging verklaarde dat hij het deed om erger te voorkomen, om de bevoorrading van de stad te verzekeren en de taalwetten te doen naleven. Vindevogel gaf zelf aan dat hij pro-Duits en anti-Engels was, maar ook zijn aanklagers erkenden dat dit op zich niet strafbaar was. In verzetskringen werd hij, samen met mensen als August Borms, Irma Laplasse en Karel De Feyter, zonder meer beschouwd als een belangrijke collaborateur. Hij werd na zijn aanhouding en proces schuldig bevonden aan verklikking en hoogverraad. Vindevogel zou vijf communisten verraden hebben aan de Kreiskommandant alsook hem de namen hebben gegeven van zogenaamde asocialen, werklozen, marginalen en van beenhouwers die de Verordnungen op de verkoop van vlees hadden overschreden.

Of deze collaboratie van dien aard was dat hij daarvoor de doodstraf zou hebben verdiend, is nog een andere kwestie. De burgemeesters van grote steden als Luik en Antwerpen droegen een veel grotere verantwoordelijkheid, - bijvoorbeeld bij het opstellen van lijsten van joodse inwoners - en werden niet vervolgd.Men kon niet zeggen dat aan Vindevogels handen bloed kleefde, ook niet indirect. Velen beschouwen de executie van Vindevogel als een afrekening. De Frans-Vlaamse tegenstellingen in de taalgrensgemeente Ronse (francofiele "textielbaronnen" versus Vlaamse arbeiders) waren daar niet vreemd aan.

Het feit dat een gevangenisstraf in beroep omgezet werd in de doodstraf, die bovendien daadwerkelijk werd uitgevoerd, zou volgens sommigen met de toenmalige actualiteit hebben te maken. Rond die periode raakte het bestaan van de Duitse concentratiekampen algemeen bekend. Een ander betwist aspect aan het proces is dat Vindevogel als burger voor de krijgsraad gedaagd werd, zonder dat men tijdig zijn parlementaire onschendbaarheid had laten opheffen.

Herziening en kanttekeningen bij het vonnis

In 1994, het jaar dat ook Valère Depauw overleed, gaf het Davidsfonds in samenwerking met het Vlaams-nationalistische TAK het boek "Het Proces Vindevogel" uit. Het boek bood een exact stenografisch verslag van het verloop van het proces aan. In hun voorwoord geven de auteurs aan dat er diverse fouten in het procesverloop te vinden zijn, iets waar ze aan het einde van het boek nog verdere juridische kanttekeningen bij plaatsen. Men haalt er vooral een nonchalante manier aan waarop destijds met het bewijsmateriaal zou zijn omgesprongen.

In 2000 schreef de schoonzoon van Vindevogel, de heer De Vis, een nota aan de minister van Justitie om het vonnis te laten herzien. Als reden gaf hij het feit aan dat Vindevogel veroordeeld was wegens verklikking van minister Soudan die hierdoor gedeporteerd werd naar Kamp Buchenwald. Soudan had echter vlak na de bevrijding van het kamp verklaard dat Vindevogel niet de verklikker was, maar dit bericht bereikte het strafhof te laat.

Vindevogels naam is voorlopig nog niet onderzocht op naamzuivering. De veroordeling tot schadevergoeding is nooit vervallen. Ze werd zelfs ingevorderd en verhaald op Vindevogels erfgenamen.

Op 25 september 2013 - exact 68 jaar na de executie - werd te Ronse een lijvige biografie van Leo Vindevogel voorgesteld. Het werk is van de hand van Pieter Jan Verstraete die meerdere biografieën van personen uit de Vlaamse Beweging op zijn naam heeft staan.

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Leo_Vindevogel

Voor dat HO op Wikipedia gaat schieten, is de tekst mede gebaseerd op zijn Pieter Verstraete over Vindevogel.