Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga
Weet je wat, Pandadinges ? Ik ga je kortzichtigheid tegemoet komen in je wens om dit te negeren, door te zeggen dat ik alles verzonnen zou hebben en m'n beweringen volledig op niks slaan. Deal ? Dit echter onder voorbehoud van het verkrijgen van jouw mening over de wenselijkheid en de werkbaarheid van het Chicago Plan, iets dat je aan de obsessie van een forumgenoot zou toeschrijven. Nu ben je al op de hoogte gebracht van het feit dat ‘m precies niet de enige is met zo’n ‘obsessie’: “Up to the date of writing (July, 1939) 235 economists from 157 [[universities]] and [[colleges]] have expressed their general approval of this Program." http://en.wikipedia.org/w/index.php?...edit§ion=4 Vandaar dat ik hic et nunc en van dieper harte je deze gelegenheid gun, om je bewering daarover hard te maken en hier eens uit te leggen wat er zo obsessief aan zou zijn aan het CP, waar ondertussen Ijsland de vruchten van plukt en het feit dat de rest van de wereld daar (door de politiek) van wordt weerhouden. Nu, laat je eens gaan, zou ik zeggen, maar als je dat antwoord niet kunt of wilt ophoesten, dan zal het iedereen wel stilaan duidelijk worden, wie hier dan eigenlijk met een dijk van 'n dissociatieve obsessie rondloopt. In afwachting. |
'Stilaan' ontpopt Pandareus zich zoals hij in werkelijkheid is, het is alsof hij zo uit een Grieks drama stapt waarin de lezer z'n rol als valse protagonist doorziet. Steeds opnieuw tracht hij elke progressie te ondermijnen, het is als de collaborateur (cfr medewerker) die plots de collaborateur (cfr vijand) blijkt te zijn. Perfect van toepassing op deze topic, lees maar.
Citaat:
De valse protagonist is een literaire techniek, een red herring, waarbij het publiek of de lezer van een verhaal op het verkeerde been wordt gezet. Hierbij wordt al vroeg een personage geïntroduceerd dat alle kenmerken van de protagonist heeft en waarvan de lezer dus automatisch aanneemt dat dit de protagonist moet zijn, maar die later toch niet de protagonist blijkt te zijn. Dit element wordt vaak gebruikt om het verhaal een onverwachte wending te geven.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Protagonist
|
Er bestaat ook een
antagonistische spier, vandaar wellicht de stuiptrekkingen in de aanloop naar het definitief sterven van z'n achterhaalde denkbeelden.