Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Tomas
PatrickVE, Iemand doen nadenken over een wiskundig vraagstuk is iets anders dan doen nadenken over een geloof dat ingebed zit in je hele leven, dat je deelt met vrienden, familie en anderen. En waar heel wat controlemechanismen zijn om afvalligheid af te straffen en wat kan leiden tot verbanning uit de gemeenschap.
je beseft niet hoezeer je houding (richting atheïsme) ook een cultureel fenomeen is. Het is tegenwoordig een trend om atheïst te zijn als intellectueel. Dat is in het verleden hier anders geweest. Je mogelijkheden in het Westen om kritiek te kunnen uiten en atheist te kunnen zijn, zijn een cultureel fenomeen. Dat heeft weinig met 'de rede' te maken. Jij kon met je atheïsme terecht bij leeftijdsgenoten, peers, generatiegenoten.
Als moslim sta je alleen wanneer je het atheïsme plots van dag één op dag twee aanhangt op basis van een simpele redenering.
Die leerkracht geschiedenis houdt geen rekening met het feit dat dat meisje enorm veel weerstand en moeilijkheden zal krijgen binnen haar eigen gemeenschap, wanneer ze - op redelijke gronden - zou meegaan in de redeneringen van deze leerkracht.
De kosten-baten voor dat meisje zijn: kiezen voor religie boven 'de rede'.
Die leerkracht heeft het veel makkelijker dan dat moslimmeisje om vrij na de denken over dergelijke onderwerpen. Aangezien die onderwerpen niet gevoelikg liggen binnen onze cultuur en wij er vrij over kunnen nadenken.
De sociale gevolgen voor moslims zijn veel groter dan voor die leraar geschiednis wanneer zij kritisch gaan staan tegenover hun geloof.
De leerkracht houdt geen rekening met 'het systemische gegeven' van dat geloof en de controlemechanismen en sancties voor afvalligheid.
|
die leerkracht zet met zijn vraag aan tot nadenken, idd in zijn uiteindelijkheid ook over alle problemen en consequenties die jij vermeldt ...
dat is de taak van de leerkracht, en zeker van een geschiedenisleerkracht.
het is niet de taak van die geschiedenisleerkracht om iemand te overtuigen, dat is mss het grootste misverstand tussen gelovigen en ongelovigen, ook in deze draad ...
als die leerling na het contempleren besluit dat er niks mis is met de Islam en dat ze oprecht gelukkig gelovige is, dan is daar niks mis mee, ook voor die leerkracht niet ... alleen het kritisch nadenken en argumenteren was het doel van die leerkracht immers ... niet iemand bekeren of 'ontkerstenen' (vergeef
me het cultureel bepaald christelijk woordgebruik, ik ken het equivalent voor de islam niet)...
verder zou ik u aanraden ook eens na te denken over dat sociale gegeven en die gevoeligheden en de moeilijkheden ... en ook meteen even of die nu de schuld zijn van een leerkracht die zijn leerlingen maatschappijkritiek tracht bij te brengen ...