Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Geertje
Als het zo is, ga ik ook op mijn luie kont zitten en de anderen laten werken. Want ik heb niet de behoefte om te werken voor een ander te onderhouden.
En als zo iedereen gaat denken, valt het kaartenhuisje van deze ideologie zo ineen.
|
Wij zeggen dat de voorwaarden moeten gecreëerd worden opdat iedereen een job kan uitoefenen aangepast is aan zijn eigen mogelijkheden, volledige werkzekerheid biedt, een loon uitkeert die volledig de behoeften van die persoon dekt,...
In zo'n omstandigheden moet de maatschappij ook niet dulden dat er nog mensen zijn die lui op hun kont willen zitten. Soieso zal deze groep uiterst klein zijn, arbeid is immers een levensbehoefte, net als voedsel en drank. Kijk maar eens naar het groot aantal depressies, zelfmoorden, druggebruik onder werkloze mensen. Degenen die zich kunnen herpakken zijn ook degenen die ofwel terug werk vinden ofwel andere bezigheden (hobby's, vrijwilligerswerk) vinden waardoor ze zich nuttig voelen. Arbeid is voor de mens noodzakelijk, maar ik begrijp dat vandaag zich een boel arbeiders afkeren van een arbeidsmarkt die hen enkel nog tijdelijke, flexibele, slecht-betaalde nepjobs kan aanbieden.
Wanneer een planeconomie democratisch beheerd wordt zal het ook niet geduld worden door de arbeiderscomités in de bedrijven dat bepaalde collega's liever thuis in de zetel zitten. Dat zou immers willen zeggen dat zij het werk van de luie collega's moeten overnemen. Degenen die niet willen meewerken moeten ook niet profiteren van de rijkdom geproduceerd door de degenen die wel willen werken. Maar nogmaals, deze groep zal zogoed als nihil zijn.