[andev]

Eindelijk verlost van die Parti Socialiste
Met een regering zonder de PS leven we niet meteen in een ander land. Het sociaal-economisch beleid wordt een stuk Angelsaksischer. Maar het verschil voelen we ook in de politieke communicatie. Die wordt eenvoudiger en bijgevolg aantrekkelijker.

Bart De Wever wil de socialisten nooit meer in een regering terugzien.

Bart De Wever viel dinsdag met de deur in huis. Dankzij een regering zonder de Franstalige socialisten komt het budget via structurele maatregelen in 2018 in evenwicht. Daar komen geen belastingen aan te pas. Meer zelfs, in 2018 daalt het overheidsbeslag met 400 miljoen. Op de RTBF klonk het gisteren nog straffer: ‘Ik wil de socialisten nooit meer in een regering terugzien.’

De N-VA-voorzitter bracht een overtuigende boodschap en speelde handig in op de manifeste anti-PS-gevoelens die er in Vlaanderen leven. De realiteit mag dan genuanceerder zijn, op drie punten belooft een regering zonder socialisten inderdaad verandering: het maakt een complexloos rechts beleid mogelijk, het wakkert de speculatie aan over het einde van het federale België en ten slotte laat het regeringspartijen toe om makkelijker te communiceren.

1. Maatregelen

We moeten opletten voor de karikatuur. Begin jaren negentig saneerde Jean-Luc Dehaene (CD&V) met de PS dat het een lieve lust was en werd de wettelijke pensioenleeftijd voor vrouwen verhoogd van 60 naar 65 jaar. Tijdens de jaren 1988-2007 (steeds met de PS) daalde het overheidsbeslag van 52 naar 48 procent (om nadien door de bankencrisis terug op te lopen).

Maar het klopt dat een aantal maatregelen met de PS ondenkbaar is. In geen geval zou de wettelijke pensioenleeftijd naar 67 jaar worden verhoogd of het brugpensioen tot 60-plussers beperkt. Ook een indexsprong met twee procent was onbespreekbaar. Deze maatregel maakt bedrijven competitiever op kosten van de werknemers. Daarbovenop verlaagt de regering de loonlasten van 33 naar 25 procent.

De verhouding besparingen/nieuwe inkomsten bedraagt 75/25 procent, zonder hogere belastingen (al blijven we voorlopig zonder nieuws over de besparingen). De vorige regering hanteerde een verhouding 33/33/33: 33 procent besparingen, 33 procent hogere belastingen en 33 procent andere inkomsten. Het vorige kabinet werd meteen een belastingregering genoemd. Wellicht nam de PS ook geen genoegen met een ‘doorkijktaks’ van 120 miljoen euro. De partij pleit voor een vermogenswinstbelasting.

Slotsom, een regering zonder de PS zorgt niet meteen voor een revolutie. Wel wordt het Belgische model Angelsaksischer. In de toekomst dreigt meer ongelijkheid.

2. Confederatie

Een regering zonder de PS zet volgens de N-VA de deur open naar een confederale hervorming vanaf 2019. Het vertrekt van de redenering dat de Waalse gewestregering onder leiding van de PS via belangenconflicten en het blokkeren van het overlegcomité oorlog voert met de federale regering. De daaruit voortvloeiende communautaire ellende rijpt de geesten voor een confederale kwantumsprong. De PS kondigde evenwel aan om vooral in het federale parlement oppositie te voeren.

‘Door structureel te hervormen in de sociale zekerheid en door te besparen op de overheidsuitgaven, beperken wij de transfers’, twitterde de N-VA gisteren. Hoe dat zit, blijft onduidelijk. De transfers zitten eerder bij de inkomsten (belastingen) dan bij de uitgaven. Bovendien kan het argument zich ook tegen zo’n regering keren. Zo kost de indexsprong de Vlaming een flink pak meer aan koopkracht (meer volk, meer werk, hogere lonen) dan de Waal.

3. Communicatie

De burger ziet een probleem en vraagt een eenvoudige oplossing. Een regering zonder socialisten speelt daar beter op in. Wie te lang werkloos is, moet voortaan gemeenschapsdienst doen. Zo simpel is het. Een rechts beleid laat zich makkelijker communiceren. Deze regering blinkt uit in zogeheten bulkmaatregelen. Iedereen moet langer werken, er komt een lineaire loonlastverlaging voor iedereen. Links houdt meer rekening met de complexe werkelijkheid. Het maakt een beleid ingewikkeld en abstract. De publieke opinie heeft het lastig met die complexiteit en denkt sneller dat er niets gebeurt.
uit DSonline vandaag.

Eigenlijk voeg ik er niet meteen veel commentaar aan toe. De "specialisten" alhier kunnen er uit halen wat volgens hen niet klopt, anderen kunnen er uit halen wat niet past in hun kraam en BOEH roepen.
Allemaal met de nodige uitleg en bewijzen, graag...
"De kracht van de verandering" of zoiets...langzaam maar zeker?