Ik lees vaak compleet foute beweringen, en herken er eveneens vaak opzettelijke misleidingspogingen in. Daarom een bondig stukje uitleg over dit deel van de markt.
Er wordt (vooral op vlak van goud, zilver, ...) vaak gesproken over eligible en registered stock, en traders die "zekerheid" zouden willen inzake levering.
Wel, dat is dikke nonsens. Omdat die "traders" niet eens de grondstof willen geleverd zien
via de futures markt. De Comex wordt de vraag niet eens gesteld, en toch doen sommigen alsof "garanties" enz een rol spelen.
- degenen die long posities kopen op een futures markt, doen dat om de prijs/winst van een bestelling (ze kopen goud)
op de fysieke markt in te dekken tegen eventuele prijsstijgingen tegen de tijd dat de bestelling moet worden betaald. Door de prijs/winst VAST te leggen.
ALS de prijs inderdaad stijgt tegen die tijd, dan zullen ze GEDURENDE die stijging dollars bijkrijgen op hun account op de futures markt, dollars die de stijging van de kost van hun bestelling bijpassen.
ALS de prijs daarentegen daalt tegen die tijd, dan zullen ze GEDURENDE die daling dollars verliezen, MAAR ze zullen door de gedaalde prijs hetzelfde minder moeten betalen voor de bestelling.
- degenen die short posities kopen op een futures markt, doen dat om de prijs/winst van een bestelling (ze verkopen goud)
op de fysieke markt in te dekken tegen eventuele prijsdalingen tegen de tijd dat de bestelling moet worden betaald. Door de prijs/winst VAST te leggen.
ALS de prijs inderdaad daalt tegen die tijd, dan zullen ze GEDURENDE die daling dollars bijkrijgen op hun account op de futures markt, dollars die de daling van de verkoopprijs van de bestelling bijpassen.
ALS de prijs daarentegen stijgt tegen die tijd, dan zullen ze GEDURENDE die stijging dollars verliezen, MAAR ze zullen door de gestegen prijs hetzelfde meer ontvangen voor de bestelling.
Op de futures markt gebeuren er heel weinig fysieke leveringen. Daarvoor dient ze immers niet. De rol van de futures markt is "hedging". Zodat ze een prijs/kost kunnen afspreken met een klant of leverancier.
De grondstof zelf, wordt gewoon gekocht van een locale dealer, en als er occasioneel eens een daadwerkelijke fysieke levering (dus van de grondstof, goud, zilver...) is bij een futures positie, dan is dat gewoon bvb omdat de klant de grondstof wil geleverd zien in de buurt van een futures markt deposity.
Een futures contract is eigenlijk de nep-order van een order op de echte/fysieke/spot/cash markt. Iemand die bvb 100 ounces goud nodig heeft over X maanden, en geen hogere prijs wil opgesolferd worden tegen dan, zal 1 long (= nu 100 ounces virtueel kopen, zelfs maar een fractie te betalen ook - de margin) positie nemen op de futures markt.
Een tweede / dubbele order.
Het nemen van de posities doet een forward prijs ontstaan. Een tweede prijs, naast deze op de echte, huidige markt.
Het prijsmechanisme van de futures markt is zodanig ontworpen dat er een winst te rapen valt als die forward prijs verschilt van deze op de huidige markt. Want het beschikbaar maken van winst lokt het nemen ervan uit, gratis geld wordt immers opgepikt. Dit proces wordt op de futures markt "arbitrage" genoemd.
Dat nemen / oppikken op zijn beurt, doet de prijs op de echte, huidige markt (ook genaamd "spotmarket" en "cash market" bewegen naar de forward prijs van de eerstkomende termijn afloop op de futures markt. Anders gezegd: de spot/cash prijs "bevat" een extra component: die van het verschil met de forward/futures prijs. En het is die extra component, extra betaald door de sukkels (speculanten) die gedurende die periode goud kopen, die uiteindelijk zorgt voor de compenserende dollars op de futures markt accounts.
Het eindresultaat van dit alles is dat de koers van de grondstof meer/sneller wijzigt dan waar speculanten anders voor hadden gezorgd.
De prijs wordt dus "extra" gedreven. De mate van dat "extra" proportioneel tot de verhouding totale netto positie op de futures markt gedeeld door de totale vraag/aanbod op de echte markt. Bvb de futures markt voor goud toont als max waarde voor die netto positie een 300000 contracten.
http://finviz.com/futures_charts.ashx?t=GC&p=m1
De groene of som van blauw+rood trendlijnen onderaan.
Elk contract heeft een prijsimpact van 100 ounce. 300000 x 100 = 30 miljoen ounces. Een ounce is 31.1035 gram. De totale "neporder" van de futures markt, het maximum dat we zien voorvallen, is dus voor 933 ton. Dat is dat zogenaamd "papiergoud". Het wordt enkel gekocht om de prijs tijdelijk (op de termijn van een echte bestelling) te beinvloeden, niet om het goud.
De totale jaarlijkse aanbod/vraag voor goud was (ook in ton):
1997 4165
1998 3824
1999 3911
2000 3821
2001 3727
2002 3360
2003 3194
2004 3498
2005 3733
2006 3405
2007 3552
2008 3806
2009 3493
2010 3812
2011 4067.1
2012 4585.2
2013 4436.3
2014 4212.4
Deze cijfers van Thomson Reuters, gepubliceerd door de World Gold Council op gold.org bevatten de gemiddelde neporder dat jaar (heb ik kunnen verifieren door die uit te rekenen via de tonnageverschillen tussen twee opeenvolgende jaren en het gemiddelde prijsverschil tussen die jaren (als percentages). Als de gemiddelde prijs bvb 25% daalt, dan moet die totale supply/demand ook 25% dalen. De daling is echter minder, en quasi-precies de jaargemiddelde netto positie op de futures markt.
Toen er dus gedurende 2010-2011 pieken van 300000 voorvielen, en de gemiddelde "neporder" hoog zat (zie grafiek, oppervlak tussen groene trendlijn en X-as), had de neporder op die specifieke momenten een prijsimpact van 933/(4067-933)=29.77%. Dit is niet precies omdat je gemiddelde en piek cijfers niet door elkaar mag gebruiken, maar maakt het verband duidelijk.
Dit is een goede (Engelstalige) uitleg:
http://www.businessinsider.com/how-g...ed-2013-7?IR=T
Er zijn er nog, ongeveer zo 1 voor elke 1000 blaaskesverhaaltjes.
