Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hoomer
Level1-cache
Omdat processors in de regel veel sneller zijn dan de gebruikelijke soorten (goedkope) DRAM, biedt het een voordeel veel gebruikte informatie tijdelijk op te slaan in een veel duurder maar sneller geheugen, SRAM, in de vorm van een ingebouwde cache. Deze wordt Level1-cache genoemd (of: On-chip-cache). Omdat deze cache zich in de processor bevindt, zijn de gegevens direct beschikbaar zonder dat deze eerst via een bus getransporteerd hoeven te worden. Level1-caches zijn relatief klein (meestal tussen de 8 en 256 kB elk) omdat de ruimte op een processor beperkt is. Toch leveren ze een behoorlijke snelheidswinst op.
De eerste desktopprocessor met een level1-cache was de 80486 van Intel, die een geïntegreerde cache van 8 kB had. Tegenwoordig hebben processors meestal drie level1-caches: één voor instructies, één voor data en een zogenaamde Translation look-aside buffer (TLB) voor het vertalen van virtuele geheugenadressen naar fysieke geheugenadressen.
Level2-cache
Geheugentoegang is voor een processor relatief langzaam. Niet alleen moet de data via de bus getransporteerd worden, maar het hoofdgeheugen is zelf ook relatief langzaam. Om te zorgen dat de processor zo min mogelijk hoeft te wachten op gegevens uit het hoofdgeheugen ging men naast de level1-cache en pipelines gebruikmaken van een level2-cache.
Oorspronkelijk bevond deze zich op een aparte chip op het moederbord, met een eigen controller. Deze level2-cache bestond uit geheugen dat geen refresh-cycles nodig had en daardoor aanzienlijk sneller (en duurder) was dan gewoon geheugen. Later werd de l2-cache op dezelfde chip als de processor geplaatst en met de processor verbonden door middel van een speciale cache-bus. Tegenwoordig hebben processors meestal een l2-cache van enkele megabytes. Wanneer een computer meerdere kernen heeft, heeft elke kern zijn eigen l2-cache.
Level3-cache
Vele moderne processoren beschikken over meerdere processorkernen. Om deze kernen (ook wel cores genoemd) efficiënt te laten samenwerken, moet het werk verdeeld worden. Om de kernen met elkaar te laten communiceren beschikken multi-coreprocessoren over een cache die gedeeld wordt door de cores, ook wel de L3-cache genoemd.
Tot uw dienst
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cache_...jk_geheugen%29 |
Ik weet wat L1, L2 en L3 cache is. Maar dat heeft geen kloten te maken met het opslaan van spellekes die ge van internet hebt gedownload. Eigenlijk zelf niet meer met uw moederbord.
Wat telt is uw werkgeheugen (uw Ram) en uw storagegeheugen (SSD, HDD).
Zo heeft mij pc 16GB werkgeheugen een totaal iets van een 4TB Storage (1TB over 3 SSD's en 3TB HDD).
Als ge een spel van internet download, dat je kan spelen zonder browser, dan, in 99,99% van de gevallen, download je de verschillende files die dit spel nodig heeft (binary, assets, enz). Het enige dat dit gebruikt, is ruimte op uw harddisk. Start je dit spel op, dan laadt de binary de benodigde assests van je storage in het werkgeheugen en videoram (vb textures wanneer je een level laadt). Wanneer je het spel afsluit, verdwijnen deze terug uit het werkgeheugen.
Wanneer je je pc heropstart, is je werkgeheugen zowiezo leeg.
Uw L1 cache en dergelijke, is meestal niet groter dan een paar MB's.