Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mindset
prima in heel België, tot ze eens met iemand te maken hebben die geen Frans praat zeker.
Draai gewoon de rollen om. Vlamingen gaan zich eens gedragen in Wallonië of Brussel zoals Franstaligen dat doen in Vlaanderen: zich taalonkundig of taalonwillig gedragen. Heel je leven zo rondlopen, dat kan toch geen verrijking zijn en je moet je toch een complete lul vinden. Enfin, da's wat ik ervan vind.
Vlaams-nationalisme is geen vies woord. Franstaligen hebben een ander soort nationalisme: civiel staatsnationalisme. Beiden nationalisme, het ene Vlaamse territoriumgebonden nationalisme (één volk, één grondgebied), het ander persoonlijkheidspricipieel nationalisme: de mindere past zich aan jou aan. Dat laatste noem ik arrogantie. Je hoeft geen Vlaams-nationalist te zijn om dit in te zien. De slecht connotatie die Franstaligen aan nationalisme geven is uit puur politiek opportunisme.
Zo goed voelt een Franstalige niet in zijn vel, zoals gezegd, als hij al eens Nederlands moet spreken staat ie te schudden en te beven. Waar gaan Franstaligen op skivakantie? Naar Frankrijk, omdat ze daar geen andere taak, vb Duits (Oostenrijk, Zwitserland) of Italiaans (Zwitserland, Italië) moeten spreken. Van kortzichtigheid gesproken.
|
Het zijn stereotypes. Meer en meer Franstaligen doen inspanningen en spreken Nederlands. Meer en meer Franstaligen verhuizen naar Vlaanderen, zetten hun kinderen in Vlaamse scholen en passen zich zeer vlug aan. Talloze Franstaligen pendelen ook elke dag van Brussel of Wallonië om naar Vlaanderen te komen werken. En over de vakantieoorden, is dit ook een stereotype. We zijn in 2015 : tijden zijn veranderd.