Paul Scheffer, hoogleraar Europese Studies, die in januari 2000 in de NRC in een artiikel getiteld "Het multiculturele drama" de mislukking van de integratie van cultureel anders geaarde inwijkekelingen aan de kaak stelde, schreef nu, 24.10.2015, net als toen een nieuw uiterst belangwekkend artikel in de NRC aangaande de migrantencrisis waarmee de EU geconfronteerd wordt. De titel is "De exodus en ons geweten."
Hij ontleedt zorgvuldig het gehele gebeuren en de reactie hierop door de EU-bewindslui en de door hen gebruikte argumentering. Hij onderscheidt 4 belangrijke verschoningsgronden zijnde
1. De moraal: we kunnen niet zeggen dat we het niet zagen aankomen.
2. Eigenbelang: we hebben deze mensen nodig voor de arbeidsmarkt.
3. Onmacht: We kunnen de grenzen eenvoudig niet dichtgooien.
4. Recht: het vluchtelingenverdrag maakt indamming onmogelijk.
Op ieder punt gaat hij uitvoerig in en toont het ongerijmde ervan aan en schetst tevens de gevaren, die hieraan verbonden zijn.
Hij maakt net als Bart De Wever een onderscheid tussen burgerrechten en mensenrechten.
Een citaat: "... Voorstanders van open grenzen wijzen op die tegenstrijdigheid en stellen dat de ingezetenen geen bijzondere rechten hebben tegenover nieuwkomers. Wie zijn wij om een ‘eerstgeboorterecht’ uit te oefenen? Maar elke gemeenschap bestaat bij de gratie van grenzen, zonder een afbakening tussen binnen- en buitenstaanders gaat het niet.
Burgerrechten en mensenrechten moeten worden onderscheiden: kort gezegd, mensenrechten zijn universeel en burgerrechten zijn territoriaal. Niet iedereen heeft toegang tot de rechten zoals die zijn opgebouwd binnen onze grenzen, vooral de verzorgingsstaat beperkt het aantal mensen dat in een samenleving opgenomen kan worden.
Een welkomstcultuur zonder grenzen betekent dat de burgerrechten zonder beperking moeten gelden voor iedereen die daar aanspraak op maakt."
Zijn conclusie:
"Zonder een begrenzing van de migratie- en vluchtelingenstroom wordt de ontwrichting van de regio de ontwrichting van de eigen samenleving, wordt de neergang van vooral de Arabische wereld, steeds meer onderdeel van onze eigen samenlevingen.
Dat is geen fataliteit, want de vluchtelingen zijn de uitdrukking van conflicten die maatschappelijke en politieke oorzaken hebben, ook al wekken de beelden van haveloze mensen op de vlucht de indruk van een natuurramp.
Er zijn wel degelijk antwoorden denkbaar die humanitaire verplichtingen en politiek realisme met elkaar weten te verzoenen. Gevraagd is een duurzame betrokkenheid bij deze vluchtelingenkwestie die nog jaren onze aandacht zal vragen en niet de bevoogdende toon waarop de zorgen van velen worden weggewimpeld.
Wat is dat toch voor een onvermogen in weldenkende kring om over de morele betekenis van grenzen na te denken, welke verlegenheid is hier zichtbaar? Ik zou zeggen: juist om genereus te kunnen blijven hebben we grenzen nodig."
Ik kan me hierin goed vinden.
Verwijzing:
http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/1...eweten-1548419