Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door geertvdb
Maar men doet dit al op verschillende andere vlakken: eisen stellen in ruil voor bijstand. Een werkloze moet kunnen bewijzen dat hij werk zoekt.
Er is een rechtvaardigheidsprincipe dat over het hoofd wordt gezien. Degene die betaalt heeft rechten. Degene die ontvangt moet die accepteren zolang die 'redelijk' zijn.
Als in ruil voor 30 000 Euro gevraagd wordt om te stoppen met roken, omdat anders de kans bestaat dat de behandeling nutteloos is, dan is dat een zeer redelijke vraag. De overheid moet die eis stellen, omdat ze de verplichting heeft om zuinig om te gaan met belastinggeld.
|
Uw eerste zin legt al uw fout in de redenering bloot, gezondheidszorg op gebied van medicatie is niet hetzelfde als uitkeringen, de overheid verdient dik aan tabak, wat een legaal middel is.
Er is nog steeds verschil tussen informeren en overtuigen, of zorg onthouden, omdat een gemaakte keuze ( in dit geval om te roken)je niet bevalt.
Wie heeft bijgedragen heeft recht op die terugbetaling zonder inmenging van de overheid, of ga je ook iedere junk methadon ontzeggen omdat hij maar op tijd had moeten afkicken? En wat met ouderdomsdiabitici, vaak ook gereleateerd aan levensstijl?
Dokters moeten meer werk maken van overtuigen, praten met patienten, maar uitsluiten van terugbetaling gaat er ver over.