Het Belgisch pensioensyteem werkt met directe horizontale overslag van belasting op de arbeid van de huidige actieve bevolking naar de pensioenbetaling van de huidige oprustgestelden. Er is geen spaarpotje, er is geen buffer. Met de belasting op uw arbeid betaal je dus nu het pensioen van uw ouders. Niet het jouwe van later.
Dat loopt lekker (?) zolang er een economisch evenwicht is tussen het actieve en passieve deel van de bevolking.
Na 2010 zal het aantal pensioensgerechtigden echter pijlsnel stijgen, terwijl mutatis mutandis de groep van de werkende bevolking, die alle lasten torst, verkleint.
We moeten er dus NU iets aan doen, want na 2010 zal ook de electorale macht van de gepensioneerden zodanig groot zijn dat een hervorming van het systeem dan wel te vergeten valt.
Vandelanotte beweert met zijn zilverfonds het dreigende tij gekeerd te hebben. Boerenbedrog. Met elk miljard dat in het Zilverfonds gestopt wordt neemt de staatschuld over 1 miljard minder af (en groeit dus virtueel).
Als ik vandaag een maandelijkse schuld aflos van 1000 EUR en beslis om vanaf volgende maand slechts 800 EUR af te betalen en de 200 resterende in mijn Zilver-spaarpot te steken, dan bedrieg ik mezelf : uiteidendelijk moet ik mijn schuld over een verlengde termijn afbetalen en wel met het geld dat ik tijdelijk in mijn Zilver-spaarpot stak ! (met lagere opbrengst dan de kosten van de uitstaande schuld).
Maar intussen had ik toch lekker het gevoel over spaargeld te beschikken en kocht mij wat meer luxe en extra's ....
Onze fameuze advokaten-regering doet precies hetzelfde.
En wie gaat opdraaien voor de kosten ? De jongerengeneratie van nu.
Maar Mr Vandelanotte's pensioen is wel beveiligd. Niet via het Zilverfonds. Noch via het overslagsysteem. Wel via een speciaal apart bijdragefonds dat de verkozenen des volks na een loopbaan van 12 jaar in het parlement een volwaardig pensioen garandeert.
Roland Duchâtelet rekende trouwens eens na hoelang zo'n Zilverfonds (waarin verkoopssommen van overheidsactiva eenmalig gedeponeerd werden en hopelijk nog een paar keer worden) de put kan dekken .... Dat liet zich uitdrukken in weken. Niet in maanden. Laat staan jaren.
En zeggen dat ik voor jaren literatuur klaar staan heb ... voor de oude dag.
Roland, doe verder !
Schop onze politiekers tot ze een geweten hebben (vrij naar L.P. Boon)
Go Vivant Go !