De resolutie van Straatsburg dd. 7 & Juni 1975, al een hele tijd berucht omdat het een schriftelijk akkoord tot islamisering van Europa zou betreffen, wil ik hierbij nog eens onder de loupe plaatsen. De volledige tekst, opgesteld in het Engels, voeg ik als bijlage bij deze bijdrage toe. Ze werd zo gepubliceerd in het tijdschrift
Eurabia nummer 2, juli 1975, uitgegeven door het "European Coordinating Committee of Friendship Societies with the Arab World".
Laat ons eerst even terugkijken en chronologisch trachten schetsen wat de aanloop was die tot die resolutie heeft geleid, dan zouden we hoop ik toch een redelijk helder beeld kunnen schetsen.
Wat voorafging:
De Tweede Wereldoorlog was voorbij. De decennia die er op volgden kenden een nooit eerder gekende economische groei, doordat zowel de wereldbevolking en de welvaartgroei explosief stegen. Tussen 1950 en 1973 verdubbelde de welvaart. Steenkool werd door die stijging al snel ongeschikt als energiebron (de Walen hebben het toen geweten), aardolie en aardgas werden de enige energiedragers die het hoger welvaartsniveau kon ondersteunen. Kunststoffen en plastics werden gemeengoed in die jaren, ook deze worden hoofdzakelijk uit aardolie vervaardigd. Dan nog het stijgende benzine, diesel en kerosineverbuik, kortom, het belang van aardolie had midden de jaren '60 een centrale positie ingenomen als drijvende kracht voor onze welvaart.
Ondertussen was de dekolonisatie algemeen ingezet, Engeland en Frankrijk waren hun olierijke gebieden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten kwijt. De oliemarkt in de VS verdubbelde tussen 1950 en 1970, in Europa vernegenvoudigde ze. Alle Westerse landen beseften dat import uit het Midden-Oosten de enige mogelijkheid was.
De olieproducerende landen aldaar hadden ondertussen gesnapt dat men de vroegere macht van de grote oliemaatschappijen met hun consessies gemakkelijk kon breken, dat complete afhankelijkheid van het Westen betekende dat de olieproducerende landen zelf de prijs en productie kunnen bepalen.
Het Arabisch-Israelisch conflict van 1967 (Zesdaagse oorlog) en de Jom Kipoer-oorlog van 1973 waren het keerpunt. Traditioneel steunden de Westerse landen Israël, ondermeer de VS en Nederland stuurden strijders. In 1973 hebben de Arabieren dan olie als wapen ingezet en de
eerste oliecrisis veroorzaakt.
De Arabische landen verhoogden toen de olieprijs met 70% en verminderden de olieproductie elke maand met 5%. Aan landen die Israel actief steunden werd geen druppel olie uitgevoerd, dus dat waren de VS en heel wat West-Europese landen. De boycot heeft ongeveer een jaar lang geduurd.
Dit was het einde van de "gouden jaren" zoals de oudere generaties steevast de welvaartsgroei van de '60er jaren beschrijven. De autoloze zondagen en het zomeruur werden ingevoerd, na de initiële schok werd via achterpoortjes wel aan olie geraakt, maar het bleek als snel dat de VS tegen een oliecrisis veel beter gewapend is dan West-Europa.
In de nasleep van die eerste grote oliecrisis, waarbij de Arabieren ons eens goed laten merken hebben dat zij de levensvatbaarheid van onze welvaart bepalen, moeten we het opstellen van de resolutie van Straatsburg situeren. "Als onze welvaart, onze moderne samenleving ons lief is, kunnen we maar beter naar hun pijpen dansen", daar komt het ongezouten op neer.
De resolutie van Straatsburg
De auteur van de tekst was een Belg genaamd Tijl Declercq, uit de linkerflank van de CVP en stond bekend om zijn sympathie voor de Sovjetunie (een kind van zijn tijd). In de junimaand van 1975 keurden 200 parlementsleden uit 9 West-Europese landen deze resolutie unaniem goed.
De kernpunten van deze resolutie stellen:
- dat Arabische immigranten die zich in Europa gaan vestigen gerechtigd zijn hun cultuur en hun godsdienst naar Europa te brengen, te promoten en te verspreiden.
- dat Europese landen een contributie kunnen verwachten van de Arabische cultuur, vooral wat betreft het gebied der menselijke waarden
(!)
- dat Europese regeringen akkoord gaan
de grootste prioriteit te geven aan het
verspreiden van Arabische cultuur in Europa.
- dat onze politici akkoord gaan om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten en hun families
-dat onze academische instellingen en
persorganen de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de Europese ontwikkeling benadrukken.
mijn bedenking:
Als je dan erbij denkt dat Saoudi-Arabië enkel de letterlijke interpretatie van de Koran met de oproep tot heilige strijd als islam ("wahhabisme") aanvaardt en actief financiert en verspreidt, dan is het toch duidelijk dat men van Arabische kant toch, toen men die resolutie opstelde, duidelijk eist dat we de islamisering van West-Europa aanvaarden?
De 9 landen die ze tekenden worden vandaag allemaal als dar-al-harb beschouwd. Stapsgewijs hebben ze ons zover gekregen in nog geen halve eeuw tijd. Liefde voor moslims en Arabieren ging je in het vroegere Vlaanderen tot de jaren 60 er niet in krijgen, te vergelijken met de meeste Oost-Europeanen vandaag. In Polen bv stellen een moslimminderheid van Poolse Tataren zich even vijandelijk op tegen moslimmigranten uit het Midden-Oosten als de Polen zelf.
Islam is hier maar officieel erkend in.......1975.
Wat de toekomst brengt... islam is vandaag al stevig ingeworteld. Wat als binnenkort de olie er schaarser wordt, een nakend feit?
Wat als ze iets stellen als: we verkopen enkel nog aan landen met een moslimmeerderheid?
Het
Institute of Mechanical Engineers schat dat als we op hetzelfde tempo als vandaag voort verbruiken, en nog voor 40 jaar olie in de huidig aangewende bronnen zit. Ze schatten dat tegen 2040 de totale productiecapaciteit nog op slechts 1/5de van vandaag zal staan. En, voegen ze toe, dan zal de wereldbevolking verdubbeld zijn en de industrialisering toenemen; dus olieafhankelijk zijn. Allah is groot...
