Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door werkman
Mocht ik mijn leven herbeginnen dan zou er geen haar op mijn hoofd nog overwegen om naar zulkdanig meldpunt te gaan. Binnen de kortste keren ben je gekend en mag je aanvallen verwachten van de meest onkreukbaren.
Meestal zijn het er van de soort die een hemd met witte boord dragen.
De fout die ik gemaakt heb was dat ik niet moest proberen om een bijdrage te leveren om de problematiek aan te pakken of op te lossen.
De fout is en was dat ik het moest afbollen na mijn getrokken conclusies.
Maar.....je bent statutair benoemde nietwaar.
Schaf de benoeming af en binnen het jaar hebben ze niemand meer aan Financiën die serieus wil of kan werken. Zo erg is het!
En dat kunnen werken dekt een driedubbele lading.
Je moet over de nodige kennis en maturiteit beschikken en je moet mogen werken. En je moet vooral weten en aanvoelen wanneer je beter stopt met werken.
Men zal je nooit straffen omdat je per ongeluk (natuurlijk per ongeluk) niks gezien hebt. Geen enkele mens is onfeilbaar. Alleen zijn sommigen het een beetje minder. En die komen er wel. 
En daar er op termijn velen dit weten en beseffen moet er van hen niet teveel meer verwacht worden. En je kan ze geen ongelijk geven.  |
Los van het zelfmedelijden waar je blijkbaar geen gebrek aan hebt, zou jij een misdrijf waarvan je kennis hebt niet aangeven aan de bevoegde diensten ? Gewoon laten betijen dus ?
Wat is eigenlijk je frustratie ? Een gepensioneerde ambtenaar van financiën zit toch op rozen met zijn levenslange win for life ?