Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf
Zo vermijden we discussie en strijd omwille van een term, die misschien reeds al te zeer besmet is.
|
Volgens mij gebeurt het volgende. Ieder politiek stelsel streeft ernaar om zichzelf te legitimeren. In vroegere tijden gebeurde dat nogal eens, door direct of indirect naar god te verwijzen. Ook het inroepen van de natuurlijke superioriteit van één groep mensen op een andere kwam veel voor. Al die vormen van legitimatie zijn in onbruik geraakt, en wereldwijd heeft bij mensen het idee postgevat dat een politieke stelsel alleen maar legitiem is in de mate dat het berust op medezeggingschap van gelijkberechtigde burgers, en dat er geen goede reden bestaat om boven de verzameling van gelijkberechtigde burgers nog een hogere autoriteit aan te nemen. Wereldwijd is dat de centrale connotatie van het woord 'democratie'. Ieder politiek stelsel dat zichzelf als 'democratisch' aandient wil daarmee eigenlijk zeggen, dat in het stelsel geen autoriteit voorhanden is boven de burgers.
In die zin is de reële, door de modale mens aangevoelde kernbetekenis van het woord 'democratie' nog steeds intact. Dat is ook de reden waarom men met dit woord allerhande toevoegingen verbindt (genre 'volksdemocratie', 'parlementaire democratie' enz.). Men wil met dat soort samengestelde termen een stelsel, dat eigenlijk geen democratie is, toch onder de paraplu 'democratie' onderbrengen, omdat men weet dat alleen een democratie (itt tot een oligarchie, een theocratie enz) als legitiem wordt ervaren. De kernbetekenis is dus gaaf gebleven, doch het woord zit wel vol memetische parasieten.
Indien het woord 'democratie', wat zijn centrale connotatie betreft, een echte betekenisverschuiving zou hebben ondergaan, dan zou het natuurlijk geen zin hebben om - tegen de taalevolutie in - naar een vroegere betekenis terug te willen gaan. Maar volgens mij is dit niet het geval. Men weet verdomd goed wat 'democratie' eigenlijk wil zeggen. Het gaat niet om betekenisverschuiving, maar om betekenismisbruik.
Het is bv letterlijk en formeel volkomen waar dat België geen democratie is, doch dat de meeste burgers daarop geen klare kijk hebben omdat ze bewust worden misleid omdat het systeem een 'democratie' wordt genoemd, en omdat ze dit woord , weliswaar op weinig gedifferentieerde wijze, toch begrijpen
in zijn oorspronkelijke zin. België kent geen systeem van volkssoevereiniteit, maar een systeem waarbij de soevereiniteit bij een politieke elite berust (die in de Grondwet besmuikt als 'Natie' wordt aangeduid). Dat is bv de reden waarom in België geen referenda, en zelfs geen niet-bindende volksraadplegingen mogen gehouden worden. De Raad van State heeft dit volgens persberichten zeer recent nog eens (voor de zoveelste keer) bevestigd, ter gelegenheid van Verhofstadts poging om een volksraadpleging in te richten betreffende de Europese Grondwet. Het argument van de Raad van State komt steeds opnieuw hierop neer, dat de volkswil niet direct op duidelijke wijze mag uitgesproken worden, omdat hierdoor een ongeoorloofde druk zou ontstaan op de formele soeverein in dit land, namelijk het parlement. Deze laatste instantie wordt op misleidende wijze 'volksvertegenwoordiging' genoemd, maar vertegenwoordigt eigenlijk de 'Natie', dwz de politieke elite (zoals bv door het zwijgakkoord wordt geïllustreerd). Het is duidelijk dat een systeem waarin het ongeoorloofd en maatschappelijk bedreigend wordt geacht, om de volkswil omtrent een concrete aangelegenheid direct uit te spreken, onmogelijk democratisch kan worden genoemd. En even duidelijk is dat dit toch gebeurt, om propagandistische redenen.