Mijn "bla bla bla" opmerking slaat wel op de hoofdtekst en vooral op de zin "Opleiding voor 50-plussers is dus de sleutel"
In 1975 ben ik voor de eerste keer afgestudeerd als ingenieur. De eerste Olie crisis. Niet aan werk te geraken. Ik ben dan terug gaan studeren voor een tweede ingenieurs diploma, dat in combinatie met de eerste is zeer gevraagd in de industrie. (nu nog trouwens). Ik had binnen de twee maanden meerder job aanbiedingen en had bijna op elke sollicitatie een uitnodiging voor een intervieuw.
Op het bedrijf waar ik twintig jaar gerwerkt heb. Zijn alle werknemers van 50 en meer moeten vertrekken met een brugpensioen regeling. Ik ook. Ik zou eigelijk nog minstens 10 jaar willen werken. Ik heb ondertussen een eerste Master graad behaald aan een vlaamse universiteit en hoop een dit jaar een tweede te behalen. Het zijn weer voor de industrie belangrijke en gevraagde opleidingen. En toch werkt het ditmaal niet. Enkel omdat ik 51 jaar ben. Ik ben nu al een 4 maanden aan het solliciteren. Ik heb nog geen enkel intervieuw bekomen, wel 50% antwoord met mij in werfreserve te plaatsen.
Ik herhaal, enkel omdat ik 51 ben, geraak ik niet terug aan werk. Ook al zou ik wel willen. Ook al zijn er vacatures voor mij in overvloed, die maar niet ingevuld geraken. En een loon probleem is het ook niet, want in de CV die ik opstuur staat nergens een looneis.
En ik ben niet alleen, met dergelijke hoge scholing. Tijdens mijn studie was er iemand van 45 die de vergelijkbare hoge scholingsgraad en die deze Master opleiding kwam volgen, maar het resultaat is tot hier toe identiek.
De 150000 andere oudere werklozen zal het nog moeilijker zijn terug aan het werk te geraken.
Neen, wij zijn niet lui. Het is de maatschappij die de 50 plusser op zij zet. Je moet de schuld niet in onze schoenen schuiven.
|