Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen
Ik begrijp Belgicisten niet die communautaire problemen weigeren te zien. En al zeker niet wanneer dat slechts gebeurt wanneer het ten nadele van Nederlandstaligen is, maar omgekeerd niet. Alsof Belgicist zijn zich uit door het aanvaarden van onrecht. Zo van "Laten we doen alsof er geen problemen zijn. We willen ze vooral niet aanpakken". Uiteindelijk maakt men het land kapot door die houding mijns inziens. De nek van de struisvogel met zijn kop in de grond nodigt uit tot zeisgedrag.
|
Omgekeerd bestaat ook, overal problemen zien waar er geen zijn, of er creëren om zich van graaipostjes te voorzien.
En dit aan beide zijden van de taalgrens. Dit gebeurt zelfs op gemeentelijk vlak.
Het beste voorbeeld is de EU. Oplossingen zoeken voor problemen die ze zelf creëren. Intussen hebben we sociaal, fiscaal en met taal nog steeds afzonderlijke lidstaten.
Nochtans is de eenvoudigste oplossing, één taal, één fiscaal en één sociaal systeem.
Op een generatie is dat in te voeren, als ze in iedere lidstaat nu beginnen dezelfde 2de taal in te voeren.
Ook voor het sociaal en fiscaal systeem geld hetzelfde, maar dat zou zelfs veel sneller kunnen gaan.
Maar de werkloosheid onder politici zou zodanig stijgen, dat er meer werkloze politici zouden zijn, dan onder taal leraars.
