De imam en de moordenaar
De imam en de moordenaar
06.12.2004 15.00u - In de nacht van 11 op 12 november pleegde de Turk Osman Calli een reeks gruwelijke moorden in Gent en in Nieuwerkerken. Hij folterde zijn vrouw tot zij bekende dat zij een minnaar had, en dan vermoordde hij haar, samen met haar zuster, die zwanger was. Hij schoot ook zijn vroegere vriendin dood en de moeder van haar nieuwe vriend. Ook de echte of vermeende minnaar van zijn vrouw werd neergekogeld. De man bleef in leven, maar hij is verminkt en waarschijnlijk voorgoed verlamd.
Nu blijkt dat Osman Calli vooraf verschillende keren advies had gevraagd aan de Turkse imam Muhsin Paksoy, van de moskee in de Kazemattenstraat. De verklaringen van de imam, zoals die werden weergegeven in GVA en de Morgen van 6 december, zijn op zijn zachtst gezegd vreemd. Enerzijds beweert hij dat Calli hem vroeg of het volgens de islam toegelaten was een overspelige vrouw te doden. De imam zou daarop volgens eigen zeggen negatief geantwoord hebben: “Ik heb hem uitgelegd dat hij en zijn vrouw konden scheiden. Ik heb hem uitdrukkelijk gezegd dat hij niet moest doen wat hij dacht te doen”; Maar anderzijds zei de imam in dezelfde verklaring: “Maar over moorden is nooit gesproken, anders was ik zeker naar de politie gestapt”. Tja, wat is het nu?
Imam Muhsin Paksoy spreekt geen woord Nederlands. Het parket onderzoekt nu of hij vervolgd kan worden wegens schuldig verzuim. Tragisch detail: ook de echtgenote van Osman Calli had kort voor haar dood dezelfde imam opgebeld om hulp te vragen omdat zij zich bedreigd voelde. Maar ook toen heeft de imam de politie niet verwittigd.
Osman Calli wordt verdedigd door de beroemde strafpleiter Vermassen, die waarschijnlijk zal proberen te bewijzen dat de moordenaar verminderd toerekeningsvatbaar was. Alles wijst er nochtans op dat die reeks moorden zorgvuldig voorbereid en gepland was. Calli hield zijn echtgenote en haar zus een hele dag gevangen voor hij hen vermoordde. Daarna reed hij naar Nieuwerkerken en weer naar Gent voor de volgende moorden. Dat wijst al niet op een kortstondige vlaag van zinsververbijstering. Het feit dat hij herhaaldelijk raad vroeg aan de imam is nog een extra bewijs dat er voorbedachtheid in het spel is. Het bewijst ook dat de islamitische opvatting over ‘eer’ en eremoorden wel degelijk een rol heeft gespeeld in dit bloedbad. Men kan zich moeilijk voorstellen dat een gelovige katholiek een priester zou opbellen met de onschuldige vraag: “Eerwaarde, mijn vrouw heeft mij bedrogen. Mag ik haar vermoorden?”
|