[Bovenbuur]

Ik had laatst opeens het idee dat dit weleens een van de lange termijn gevolgen zou kunnen worden van de huidige presidentscampagne: een driepartijenstelsel, naar toch een klein beetje het klassieke Europese model.

Stel: de republikeinse partij houdt het niet meer. Dat zal niet voor komende december zijn, maar zeg over twee verkiezingsrondes, 2024. Dan krijg je een scheiding tussen de conservatieven/pessimisten (familiewaarden, wapenbezit, tegen immigratie en eigenlijk tegen bijna alles) en de liberalen (vrije marktwerking, belangen van grote bedrijven, voorzichtig optimisme in internationale betrekkingen, minder privacy is meer veiligheid).

Maar daar blijft het niet bij. Met deze nieuwe werkelijkheid zullen alle drie de partijen hun nieuwe positie strategisch gaan innemen, de balans gaan opzoeken tussen idealisme en kiezers trekken. En daarmee kan de democratische partij richting Bernie gaan schuiven. Niet helemaal naar hem toe, dat zou wel een erg extreme verandering zijn, maar het zou zomaar kunnen dat je dan wel een partij overhoudt die zich toch wel enigzins bekommert om gezondheidszorg, onderwijs, minimumloon, arbeidersrechten en de bescherming van kwetsbare groepen in de samenleving. (Maar niet teveel natuurlijk, naar goed sociaaldemocratisch gebruik.) Het zou daarbij best weleens kunnen gebeuren dat een kandidaat vergelijkbaar met Hillary eerder bij de liberalen thuis zou horen, samen met bijvoorbeeld een Mitt Romney, dan bij de (sociaal)democraten.

Denken jullie dat zo'n ontwikkeling een kans zou maken? Zou het positief zijn? Zou het ervoor zorgen dat wanneer je mensen van buiten de VS vraagt waar ze op zouden stemmen ze niet meer massaal de democraten steunen? Zou het over het geheel de democratie ten goede komen of juist beperken? Of gaan we gewoon allemaal binnen een jaar dood omdat iemand de volgende president bij de grote rode knop in de buurt heeft laten komen?